شاهنامه خوانی: کاووس و سرزمین دیوان / پادشاهی کی‌کاووس و رفتن او به مازندران- بخش 1؛ درخت برومند چون شد بلند + فایل صوتی
سوفیانیوز: در این بخش از مطالب فرهنگ و هنر ساعدنیوز اشعار کهن و شیرین شاهنامه فردوسی بخش آغاز کتاب را مطالعه می کنید همراه ما باشید. یکشنبه و چهارشنبه هر هفته منتظر بخش بعدی شاهنامه باشید.
به گزارش سرویس چندرسانه ای سوفیانیوز، یکی از بزرگ‌ترین حماسه‌های منظوم جهان، کتاب شاهنامه فردوسی، اثر ابوالقاسم فردوسی است. این اثر شامل حدود 50,000 تا 61,000 بیت است و به اساطیر، حماسه‌ها و تاریخ ایران از آغاز، تا حمله‌ی اعراب می‌پردازد. شاهنامه در سه بخش اسطوره‌ای، پهلوانی و تاریخی نگاشته شده و تأثیر عمیقی بر فرهنگ و ادبیات کهن فارسی داشته است. این کتاب به بسیاری از زبان‌های زنده‌ی جهان نیز ترجمه شده است.
درباره‌ی کتاب شاهنامه فردوسی
یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین آثار ادبیات کهن فارسی و یکی از شاهکارهای حماسی جهان، کتاب شاهنامه فردوسی (Shahnameh) است که توسط حکیم ابوالقاسم فردوسی (Ferdowsi)، شاعر بزرگ ایرانی، در حدود هزار سال پیش سروده شده است. شاهنامه به معنای «کتاب شاهان» است و داستان‌های آن به تاریخ و اساطیر ایران باستان می‌پردازد. این اثر عظیم که بیش از 50,000 بیت شعر را در بر می‌گیرد، به زبان فارسی دری نوشته شده است.
نکوداشت‌های کتاب شاهنامه فردوسی
محمدعلی فروغی، شاهنامه فردوسی را از گران‌قدرترین و بزرگ‌ترین آثار موجود در تاریخ ادبیات فارسی می‌دانست و معتقد بود که این اثر نه‌تنها هویت ملی ایرانیان را زنده نگاه داشته، بلکه زبان فارسی را نیز از فراموشی نجات داده است. او فردوسی را به خاطر زنده نگاه داشتن تاریخ ملی و ادبیات کهن فارسی، بسیار مورد تقدیر قرار می‌داد.
محمدتقی بهار بر این باور بود که ابوالقاسم فردوسی با شاهنامه‌ی خود، قدرت وعزت‌نفس را به ایرانیان بازگرداند. او معتقد بود که این اثر، ریشه‌ی ایرانیان را قوی و آنان را در راه مردی، مردانگی و غیرت استوار ساخته است.
مجتبی مینوی معتقد بود که زبان فارسی وسیله‌ای برای استحکام اتحاد و ارتباط ایرانیان است و شاهنامه فردوسی این زبان را چنان غنی و محکم کرده که از فراموشی و نابودی در امان مانده است. او بر این باور بود که شاهنامه، نقش مهمی در حفظ و تقویت هویت ملی ایرانیان ایفا کرده است.
حبیب یغمایی بر این باور بود که اگر تمام ثروت ایران از عصر غزنوی تاکنون در یک کفه‌ی ترازو قرار گیرد و شاهنامه فردوسی در کفه‌ی دیگر، شاهنامه ارزش بالاتری خواهد داشت. او معتقد بود که این اثر ارزش و اهمیت بی‌نظیری دارد که با هیچ ثروتی قابل مقایسه نیست و جایگاه ویژه‌ای در تاریخ و فرهنگ ایران دارد.
بدیع الزمان فروزانفر، فردوسی را به‌خاطر اخلاق شایسته و پاکی سخن، برتر از دیگر شعرا می‌دانست. او معتقد بود که فردوسی وطن‌پرست بوده و به ایران، عشق بسیاری داشته است. این عشق و شور در آثار او آشکار است و نشان‌دهنده‌ی تعهد و وفاداری این شاعر به میهن و فرهنگ ایرانی است. فروزانفر بر این باور بود که ابوالقاسم فردوسی با شاهنامه‌ی خود، ارزش‌های والای انسانی و ملی را به نسل‌های آینده منتقل کرده است.
شاهنامه فردوسی: پادشاهی کی‌کاووس - بخش 1
فایل صوتی شاهنامه فردوسی؛ پادشاهی کی‌کاووس- بخش 1
خلاصه شاهنامهٔ فردوسی؛ پادشاهی کی‌کاووس- بخش 1
پادشاهی به نام کاووس بر تخت پدرش نشست و قدرت بسیاری به دست آورد. او روزی در سرسرای باشکوه خود با پهلوانان ایران‌زمین مشغول جشن و سرور بود. ناگهان رامشگری از سرزمین مازندران آمد و نزد شاه خواست که هنر خود را نمایش دهد. رامشگر پس از اجازه، با ساز خود سرودی خوش‌آواز از زیبایی‌های مازندران سر داد و آن سرزمین را بسیار دل‌فریب توصیف کرد. کاووس پس از شنیدن این گوشزد، به فکر لشکرکشی به مازندران افتاد، زیرا اعتقاد داشت از همه پادشاهان پیشین برتر است و می‌خواهد هنر و دلاوری‌اش را به رخ بکشد. پهلوانان و بزرگان از این تصمیم کاووس ناراضی بودند، زیرا کسی جرأت جنگ با دیوان مازندران را نداشت. طوس و گودرز و دیگر بزرگان نگران از سرنوشت ایران زمین، تصمیم گرفتند به زال، پدر رستم، پیام بفرستند تا کاووس را از این فکر منصرف کند. زال پس از شنیدن پیام پهلوانان، به سوی کاووس راهی شد. او دید که اگر کاووس بر فکر خود برای نبرد با دیوان پا فشارد، آیندهٔ ایران به خطر خواهد افتاد. زال با پهلوانان همراه شد و به دربار کاووس رفت تا شاه را با پند و اندرزهایش از این تصمیم منصرف کند. آمدن زال به میان بزرگان شور و امیدی تازه دمید و همه به تلاش پرداختند تا شاه را از تصمیمش بازدارند. داستان با حرکت زال به سمت دربار شاه برای پند دادن و بهبود اوضاع به پایان می‌رسد.
تصاویر نسخه های قدیمی شاهنامه فردوسی
فانوس خیال
شاهنامهٔ فردوسی - چاپ مسکو
