دکلمه‌ای شورانگیز از احمد شاملو/ کاش دلتنگی نیز نامِ کوچکی می‌داشت تا به جانش می‌خواندی/نامِ کوچکی تا به مهر آوازش می‌دادی +ویدیو
سوفیانیوز: صدایی که از ژرفای شعر و انسانیت می‌آید؛ دکلمه‌ای جاودانه از احمد شاملو، جایی که واژه‌ها نفس می‌کشند.
به گزارش سرویس چندرسانه‌ای پایگاه خبری سوفیانیوز، احمد شاملو (21 آذر 1304 – 2 مرداد 1379) متخلص به الف. بامداد و الف. صبح، شاعر، فیلم‌نامه‌نویس، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس و از دبیران کانون نویسندگان ایران بود. او بنیان‌گذار قالب شعری موسوم به شعر سپید بود که تحولی در شعر نو فارسی پس از شعر نیمایی به شمار می‌آمد و از این رو او را پدر شعر سپید فارسی می‌نامند.
کاش دلتنگی نیز نامِ کوچکی می‌داشت
تا به جانش می‌خواندی:
نامِ کوچکی
تا به مهر آوازش می‌دادی،
همچون مرگ
که نامِ کوچکِ زندگی‌ست
و بر سکّوبِ وداع‌اش به زبان می‌آوری
هنگامی که قطاربان
آخرین سوتش را بدمد
و فانوسِ سبز
به تکان درآید:
نامی به کوتاهیِ آهی
که در غوغای آهنگینِ غلتیدنِ سنگینِ پولاد بر پولاد
به لب‌جُنبه‌یی بَدَل می‌شود:
به کلامی گفته و ناشنیده انگاشته
یا ناگفته‌یی شنیده پنداشته.
برای مشاهده ویدئوهای بیشتر اینجا کلیک کنید