(ویدیو) محوطه دانشگاه تبریز در دل پاییز/ جایی که برگ‌های زرد و خاطرات همیشه تازه‌اند!/ شما در کجای این دانشگاه خاطره داشتید؟
سوفیانیوز: محوطه دانشگاه تبریز، با درختان و بناهای تاریخی‌اش، مکانی است که هر گوشه‌اش پر از خاطرات و انرژی خاصی است. قدم زدن در این فضا، شما را به دل تاریخ و علم می‌برد، جایی که دانشجویان با آرزوها و رویاهای بزرگ، آینده‌سازان فردا را رقم می‌زنند.
به گزارش سرویس چندرسانه‌ای پایگاه خبری سوفیانیوز، دانشگاه تبریز از دانشگاه‌های دولتی مادر و جامع ایران وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که در شهر تبریز واقع می‌باشد. این دانشگاه شامل 22 دانشکده و در کل دارای 29 قطب علمی و مجتمع آموزشی است. در رتبه‌بندی دانشگاه‌های ایران توسط وزارت علوم، دانشگاه تبریز، در جایگاه 1–5 دانشگاه‌های مادر قرار گرفت و توانست رتبهٔ چهارم دانشگاه‌های ایران را از آن خود کند و همچنین در سطح‌بندی دانشگاه‌های ایران، دانشگاه تبریز توانست سطح کیفی A را به‌دست آورد.
بزرگ‌ترین دانشگاه غرب و شمال‌غرب ایران
دانشگاه تبریز که در سال 1326 هجری خورشیدی تأسیس گردید؛ با توجه به معیارهای بین‌المللی: 1- آموزش (محیط یادگیری) 2- محیط پژوهش 3- کیفیت پژوهش 4- چشم‌انداز بین‌المللی 5- درآمد صنعتی 6- استنادات 7- وجههٔ بین‌المللی جزو بزرگ‌ترین دانشگاه‌های مادر کشور و در عین‌حال قدیمی‌ترین، جامع‌ترین و بزرگ‌ترین دانشگاه غرب و شمال غرب ایران است.
تاریخچه آموزش عالی در تبریز که قرن‌ها به مهد تمدن، شهرت داشت به 720 سال پیش برمی‌گردد که به نام مجموعه بین‌المللی ربع رشیدی تأسیس شده بود. با به ارث بردن این پیشینه، دانشگاه تبریز در سال 1947 میلادی تأسیس شد، که دومین دانشگاه قدیمی ایران است. دانشگاه امروزی تبریز برآمده از دانشسرای تبریز است. در بخش مرکزی تبریز در نزدیکی کاخ استانداری و کتابخانه ملی تربیت و شمال شرقی میدانی به همین نام (میدان دانشسرا)، محلی است که دانشسرای تبریز در آن قرار گرفته است. در اسفندماه سال 1312 خورشیدی که قانون تربیت معلم تصویب شد، اولین کلاس‌های دانشسرای مقدماتی در ساختمان جنوبی این بنا که آن زمان دبیرستان شاهدخت نام داشت، برگزار می‌شدند. سال 1314 بود که برای بنیاد دانشسرای عالی تبریز اراده جدی در وزارت فرهنگ به وجود آمده و در اولین اقدام، بخش عمده ای از زمین‌های سربازخانه از سوی شهرداری به این وزارتخانه در تبریز واگذار شد. با کمک‌های مردم تبریز و بودجه دولتی، در اردیبهشت سال 1315، با کمک فنی مهندسان آلمانی و به همت معماران ایرانی، عملیات ساخت بنا و احداث دانشسرای عالی تبریز شروع شد و بنا با تمام امکانات موجود در سال 1318 به اتمام رسید. بعدها در سال 1324، یک سال پس از خاتمهٔ جنگ جهانی دوم، در زمان حکومت خودمختار آذربایجان در تاریخ خردادماه 1325 در مدخل شرقی آن زمان تبریز، بر روی سر در دانشسرا، نام «آذربایجان ملی اونیورسیته‌سی» (دانشگاه ملی آذربایجان) نوشته شد و ریاست آن را دکتر نصرت‌الله جهانشاهلو افشار کرسفی بر عهده داشت. در آن سال، تعداد 179 دانشجو در رشته‌های طب، فلاحت، پداگوژی، فلسفه و ادبیات به تحصیل مشغول شدند.
پس از حمله ارتش به فرقه دموکرات آذربایجان، مؤسسهٔ تازه‌تأسیس اونیورسیته منحل شد. در دی‌ماه همان سال از سوی دانشگاه تهران دو تن از استادان به نام‌های «مصطفی حبیبی» و «خان‌بابا بیانی» مأموریت یافتند تا جهت گسترش امکانات برای تاسیس دانشگاه تبریز اقدام نمایند. این دانشگاه با پذیرش 160 دانشجو در دو دانشکدهٔ پزشکی و ادبیات، تحت ریاست دکتر بیانی، در 22 آبان 1326 به‌طور رسمی فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود. مراسم گشایش دانشگاه که به‌عنوان یک واقعهٔ منحصربه‌فرد و بزرگ در تاریخ معاصر تبریز قلمداد می‌شود، به‌طور زنده از رادیوی محلی پخش شد. با گذشت زمان دانشکده‌ها، آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و آموزشکده‌های آن به‌تدریج تأسیس شدند. پس از انقلاب این دانشگاه به دو قسمت «دانشگاه تبریز» و «دانشگاه علوم پزشکی تبریز» تقسیم گردید.
در سال 1346، دانشگاه تبریز که بعدها «دانشگاه آذرآبادگان» نامیده شد، در مکان کنونی بنا گردید. پیش از آن، زمین فعلی دانشگاه، باغ بزرگی متعلق به دکتر موسوی و دکتر علم‌الهدی بود. ملک هر کدام از این مالکان، با دیوار کوتاهی در وسط از همدیگر تفکیک می‌شد. در ضلع شمالی این دو قطعه باغ، قهوه‌خانه‌ای سنتی در کنار چشمه زبیده خاتون به نام «قهوه‌خانه چمن گلی» واقع شده بود. بعد از این باغ‌ها، باغ پیکریه و در طرف شمال جاده هم باغ حاج محمدعلی حیدرزاده قرار داشت. در باغ پیکریه، امروز در بلوار 29 بهمن، توت باغی و بیمارستان 29 بهمن ساخته شده بود و در محل ادارهٔ آبیاری امروزی و سازمان صدا و سیما نیز مصلای شهر واقع بود در مواقع خشکسالی در آنجا نماز استسقا برای طلب باران ادا می‌شد.
دانشگاه تبریز در حال حاضر با بیش از 24٬000 نفر دانشجو و حدود 800 نفر هیئت علمی، 200 آزمایشگاه تخصصی و عمومی، موزهٔ تاریخ و فرهنگ، موزهٔ جانورشناسی، موزهٔ زمین‌شناسی، مرکز پردازش تصاویر ماهوارهای و مراکز و مؤسسه‌های تحقیقاتی و پژوهشی، محیط آموزشی و دانشگاهی بزرگی را در سطح کشور فراهم آورده است.
برای مشاهده ویدئوهای بیشتر اینجا کلیک کنید