ویدئو / حافظ‌خوانی وزیر کشور در آرامگاه حافظ؛ ادای احترام به «لسان‌الغیب» با شعرخوانی پس از تودیع استاندار فارس

به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز، حافظ شیرازی، یکی از بزرگ‌ترین شاعران فارسی‌زبان، در قرن هشتم هجری (چهاردهم میلادی) در شیراز به دنیا آمد. نام اصلی او شمس‌الدین محمد بود و لقب «حافظ» را به دلیل حفظ قرآن کریم کسب کرد. زندگی او در دوران حکومت مغول و تیموریان گذشت، و او با بهره‌گیری از این شرایط، اشعار زیبا و عمیقی سرود که فرهنگ و ادب فارسی را به اوج رساند. حافظ با به‌کارگیری ظرافت‌های کلامی و مضامین عاشقانه و عرفانی، توانست به یکی از تأثیرگذارترین شاعران در تاریخ ادبیات ایران تبدیل شود.

غزلیات حافظ، به ویژه، مملو از عشق، عرفان و سرگشتگی انسانی است. او اغلب از معشوق به عنوان نمادی برای حقیقت مطلق و خداوند استفاده می‌کند و اشعارش به گونه‌ای است که از آن‌ها می‌توان تفاسیر گوناگونی استخراج کرد. او با به‌کارگیری زبان نمادین و ایهام، توانسته است میان عشق دنیوی و عشق الهی پیوند ایجاد کند. همین ویژگی‌ها، سبب شده تا شعر حافظ مخاطبان گوناگونی از اهل تصوف تا عاشقان شعر داشته باشد.

حافظ همچنین از منتقدان جدی ریاکاری و تظاهر دینی بوده و در اشعارش به شیوه‌ای ماهرانه این موضوعات را به چالش می‌کشد. او از افرادی که در ظاهر دین‌دار ولی در باطن منافق هستند، انتقاد می‌کند و حقیقت را در صداقت و سادگی می‌بیند. این نگرش منتقدانه، به همراه عمق عرفانی اشعارش، موجب شده تا حافظ همواره به عنوان شاعری زمانه‌شناس و حقیقت‌جو شناخته شود.

آثار حافظ از دیرباز مورد استقبال بوده و دیوان او به عنوان یکی از منابع مهم ادبیات فارسی به شمار می‌رود. بسیاری از ایرانیان از دیوان حافظ به عنوان فال استفاده می‌کنند و این سنت تا به امروز ادامه دارد. تأثیر حافظ بر ادبیات، فرهنگ و حتی موسیقی ایرانی به‌قدری گسترده است که او را «لسان‌الغیب» می‌نامند؛ یعنی کسی که به زبان حقیقت و غیب سخن می‌گوید.