ویدیو/ دکتر سید‌رضا موسوی واعظ: ما آشنا به فرهنگ عراق نیستیم/ از سنت عجیب نوشیدن قهوه و شکستن استکان نترسید

به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز، حجت الاسلام رضا موسوی واعظ در برنامۀ صبحانۀ ایرانی که از شبکۀ دو سیما پخش شده است، از رسوم عجیب عراقی‌ها می‌گوید. آداب نوشیدن چای و قهوه در میان اعراب کمی متفاوت‌تر از دیگر نقاط ایران است به طوری که نحوۀ گرفتن استکان با دست و شکستن آن برای ادای احترام در میان آنان رواج دارد.

چطور قهوه عربی را آماده می‌کنند؟

سبک تهیه قهوه عربی، وسایل خودش را هم دارد. یعنی برای تهیه قهوه در خوزستان، خبری از بلندر، موکاپاد یا قهوه‌ساز نیست. آنها قهوه سبز را با ظرفی به نام «المحماس» تفت می‌دهند. بعد این قهوه تفت داده شده را با هاون یا «المجر» می‌کوبند. داخل ظرفی به نام «گم‌گم» آب را جوش می‌آورند و برای خوشبو شدن قهوه‌شان به آن هل اضافه می‌کنند (گاهی هم میخک و زنجبیل و دارچین)؛ برای همین هم هست که اگر فنجان یا «فنیان» قهوه را در دست بگیرید، عطر قهوه عربی عمیقا به مشامتان می‌خورد.

حالا وقت این است که قهوه را درون «دله» بریزند تا مدت زمان بیشتری گرم بماند و قهوه درونش راکد بماند. مهمان‌ها هم نشسته‌اند و همه چیز آماده پذیرایی است. به همه این وسایلی که برای آماده کردن و سرو قهوه استفاده می‌کنند، المعامیل می‌گویند.

قهوه عربی را تلخ می‌نوشند و معتقدند که باید قهوه را تلخ نوشید. امّا بعد از صرف قهوه، گفته شده یک سینی چای شیرین تعارف می‌کنند به این معنی که بعد از تلخی، شیرینی است.

مراحل قهوه خوردن در میان اعراب

میزبان، دله را در دست چپ و فنجان را در دست راستش می‌گیرد تا قهوه را سرو کند و هنگام سرو، به صورت ایستاده و کمی خم، قهوه را به مهمان تعارف می‌کند. معمولا از راست مجلس، قهوه‌ها را نزد مهمانانشان می‌برند، امّا به رسم احترام، اگر فرد بزرگ و مهمی در مجلس حضور داشته باشد، اوّل از او پذیرایی می‌کنند.

مهمان، فنجان را با دست راستش می‌گیرد. وقتی ظرف دله می‌آید که درون فنجان سرازیر می‌شود در انتها سرو کننده، ضربه‌ای به لبه فنجان می‌‌زد به معنی اینه کار تمام است و می‌تواند نوش جان کند.

امّا کار همینجا تمام نمی‌‌شود. اگر بعد از نوشیدن قهوه، فنجان توی دستتان را تکان دهید، یعنی به همین یک فنجان قانع شدید و نیازی به فنجان بعدی نیست، ولی اگه فنجان را تکان ندهید، یعنی منتظر فنجان دوم هستید. اینکه این کارها و ایما و اشارات انجام می‌شود، شاید برایتان سوال شود! عده‌ای می‌گویند معمولا در مضیف‌ها و گردهمایی‌ها، مهمانان و میزبان با هم در حال صحبت هستند. این ایما و اشاره‌ها باعث می‌شود مجلس بیهوده شلوغ نشود و همینطور که بحث در جریان است، پذیرایی هم صورت گیرد.

حالا قسمت جالب ماجرا اینجاست که هر تعداد فنجانی که میل کنید، یک معنی و نام اختصاصی برای خودش دارد. یعنی با همین کار ساده نوشیدن قهوه که شاید در زندگی روزمره برای ما عادی جلوه کند، پیام ویژه‌ای به میزبانتان می‌دهید. در زیر نام این مراحل را با هم یاد می‌گیریم:

1. الهیف: به فنجان اول گفته می‌شود که معمولا توسط ساقی قهوه در حضور مهمانان خورده می‌شود. این کار برای جلب اعتماد مهمانان است که خیالشان بابت قهوه‌ای که می‌نوشند راحت باشد.

2. الضیف: اولین فنجانی که مهمان می‌نوشد الضیف نامیده می‌شود با همان سبک و سیاقی که گفتیم.

3. الکیف: الکیف فنجان دومی است که مهمان می‌نوشد و با تکان ندادن فنجانش، به ساقی می‌گوید که منتظر فنجان دوم است. همانطور که از نامش پیداست، این فنجان دوم نشان‌دهنده این است که مهمان از قهوه خوشش آمده و حسابی حالش را جا آورده.

4. السیف: این فنجان سوم یک جور پیمان برادری و احترام درونش دارد. وقتی مهمان درخواست السیف دارد به میزبانش نشان می‌دهد که در تمام غم و شادی‌ها همراهشان خواهد بود و او را از نزدیکانشان به حساب آورند.