شاهنامه خوانی: هشدار زال به کاووس: هیچ پادشاهی جرأت حمله به مازندران را نداشت / پادشاهی کی‌کاووس- بخش 2؛ همی رفت پیش اندرون زال زر + متن صوتی و معنی اشعار

سوفیانیوز: در این بخش از مطالب فرهنگ و هنر سوفیانیوز اشعار کهن و شیرین شاهنامه فردوسی بخش آغاز کتاب را مطالعه می کنید همراه ما باشید. یکشنبه‌ و چهارشنبه هر هفته منتظر بخش بعدی شاهنامه باشید.

به گزارش سرویس چندرسانه ای سوفیادنیوز، یکی از بزرگ‌ترین حماسه‌های منظوم جهان، کتاب شاهنامه فردوسی، اثر ابوالقاسم فردوسی است. این اثر شامل حدود 50,000 تا 61,000 بیت است و به اساطیر، حماسه‌ها و تاریخ ایران از آغاز، تا حمله‌ی اعراب می‌پردازد. شاهنامه در سه بخش اسطوره‌ای، پهلوانی و تاریخی نگاشته شده و تأثیر عمیقی بر فرهنگ و ادبیات کهن فارسی داشته است. این کتاب به بسیاری از زبان‌های زنده‌ی جهان نیز ترجمه شده است.

درباره‌ی کتاب شاهنامه فردوسی

یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین آثار ادبیات کهن فارسی و یکی از شاهکارهای حماسی جهان، کتاب شاهنامه فردوسی (Shahnameh) است که توسط حکیم ابوالقاسم فردوسی (Ferdowsi)، شاعر بزرگ ایرانی، در حدود هزار سال پیش سروده شده است. شاهنامه به معنای «کتاب شاهان» است و داستان‌های آن به تاریخ و اساطیر ایران باستان می‌پردازد. این اثر عظیم که بیش از 50,000 بیت شعر را در بر می‌گیرد، به زبان فارسی دری نوشته شده است.

نکوداشت‌های کتاب شاهنامه فردوسی

محمدعلی فروغی، شاهنامه فردوسی را از گران‌قدرترین و بزرگ‌ترین آثار موجود در تاریخ ادبیات فارسی می‌دانست و معتقد بود که این اثر نه‌تنها هویت ملی ایرانیان را زنده نگاه داشته، بلکه زبان فارسی را نیز از فراموشی نجات داده است. او فردوسی را به خاطر زنده نگاه داشتن تاریخ ملی و ادبیات کهن فارسی، بسیار مورد تقدیر قرار می‌داد.
محمدتقی بهار بر این باور بود که ابوالقاسم فردوسی با شاهنامه‌ی خود، قدرت وعزت‌نفس را به ایرانیان بازگرداند. او معتقد بود که این اثر، ریشه‌ی ایرانیان را قوی و آنان را در راه مردی، مردانگی و غیرت استوار ساخته است.
مجتبی مینوی معتقد بود که زبان فارسی وسیله‌ای برای استحکام اتحاد و ارتباط ایرانیان است و شاهنامه فردوسی این زبان را چنان غنی و محکم کرده که از فراموشی و نابودی در امان مانده است. او بر این باور بود که شاهنامه، نقش مهمی در حفظ و تقویت هویت ملی ایرانیان ایفا کرده است.
حبیب یغمایی بر این باور بود که اگر تمام ثروت ایران از عصر غزنوی تاکنون در یک کفه‌ی ترازو قرار گیرد و شاهنامه فردوسی در کفه‌ی دیگر، شاهنامه ارزش بالاتری خواهد داشت. او معتقد بود که این اثر ارزش و اهمیت بی‌نظیری دارد که با هیچ ثروتی قابل مقایسه نیست و جایگاه ویژه‌ای در تاریخ و فرهنگ ایران دارد.
بدیع الزمان فروزانفر، فردوسی را به‌خاطر اخلاق شایسته و پاکی سخن، برتر از دیگر شعرا می‌دانست. او معتقد بود که فردوسی وطن‌پرست بوده و به ایران، عشق بسیاری داشته است. این عشق و شور در آثار او آشکار است و نشان‌دهنده‌ی تعهد و وفاداری این شاعر به میهن و فرهنگ ایرانی است. فروزانفر بر این باور بود که ابوالقاسم فردوسی با شاهنامه‌ی خود، ارزش‌های والای انسانی و ملی را به نسل‌های آینده منتقل کرده است.

شاهنامه فردوسی: پادشاهی کی‌کاووس - بخش 2

فایل صوتی شاهنامه فردوسی؛ پادشاهی کی‌کاووس- بخش 2

هدفون

خلاصه شاهنامهٔ فردوسی؛ پادشاهی کی‌کاووس- بخش 2

زال زر، فردی خردمند و قابل احترام، به دربار شاه کاووس آمد تا با او دیدار کند. کاووس بر تخت خود نشسته بود و زال همراه با بزرگان و پهلوانانی که کمربند زرین داشتند، به سوی او می‌رفت. رسیدن به تخت شاهی برای زال زر افتخاری بود و روی خود را به نشانه احترام پایین انداخت و به جایگاه نشستن رفت. زال زر به کاووس گفت که او شایسته‌ترین فرد برای نشستن بر تخت شاهی و بستن تاج است و سالیان سال است که هیچ‌کس مثل او مدبر و سرفراز نبوده است. زال به پادشاه از سختی‌های سفری طولانی که تجربه کرده و از دیگر پهلوانان، از جمله رستم، سخن گفت. زال در ادامه داستان‌هایی از پادشاهان گذشته نقل کرد. او گفت که پادشاهان بزرگی همچون منوچهر و کیقباد با سپاه و لشکریان زیادی هیچ‌گاه به مازندران حمله نکردند. او هشدار داد که مازندران محل دیوان و افسونگران است و با ارتش و دانش دست‌نیافتنی است. او به کاووس توصیه کرد که نباید سپاه را به آنجا ببرد و از خونریزی و خشونت بی‌نیاز شود. کاووس اما نیت دیگری داشت و به زال گفت که او قوی‌تر و ثروتمندتر از پادشاهان پیشین است و تصمیم دارد به مازندران حمله کند و آنجا را تسخیر کند. او از زال خواست که در این نبرد همراهی‌اش کند یا حداقل مانع او نشود. زال احترام گذاشت و گفت که فقط به خاطر دلسوزی چنین گفته است و سرنوشت در دست شاه است. هرچند دلش از این تصمیم کاووس نگران بود، از او خداحافظی کرد و با بزرگان پهلوان همراه شد. در پایان، گیو به زال گفت که از خداوند می‌خواهد راهنمایی کند و برایش آرزوی سلامتی و دوری از خشم و آز داشت. آنها زال را همراهی کرده و او را به سلامت به راه سیستان فرستادند.