نوستالژی‌ای که کابوس گالری گوشی دانشجویان است! / مطمئنم تنها عکسی که هیچ‌وقت بازش نکردی! 😅📱 + تصویر
سوفیانیوز: نوستالژیِ "عکس از تخته"؛ قهرمان اصلی تمام جزوه‌های ننوشته‌ی دوران دانشگاه! هر ترم با خودمان عهد می‌بستیم که این ترم دیگر منظم می‌شویم و از عکس‌های پرزرق و برق تخته، جزوه‌ی کامل و بی‌نقص می‌سازیم. اما، افسوس که آن عکس‌ها فقط در گالری گوشی ما خاک خوردند و روز امتحان، حسرتِ نوشتن یک کلمه به دلمان ماند. این داستان تمام ماست.
به گزارش سرویس چندرسانه‌ای پایگاه خبری سوفیانیوز، عکس از تخته... آیینه‌ی تمام‌نمای دوران دانشجویی ما بود؛ عصری که بین "تنبلیِ" نسل ما و "نوآوریِ" تکنولوژی، یک پیوند ناگسستنی ایجاد شد.
زمان آن گذشته بود که با یک خودکار بیک و چند برگه‌ی خط‌دار، چشم‌هایمان را به دنبال دست خط استاد از این گوشه‌ی تخته به آن گوشه بکشانیم. ما آمده بودیم که معادلات دنیا را حل کنیم، نه که کمرمان زیر بار نوشتن جزوه‌های چندین صفحه‌ای بشکند!
اولین باری که یکی از بچه‌ها با غرور گوشی‌اش را بالا برد و با صدای بلند "تِک" دوربین، بر ابهت نوشتن غلبه کرد، انگار یک درِ جدید از بهشتِ "سهل‌انگاریِ" آکادمیک به رویمان باز شد. استاد تند می‌نوشت؟ مهم نبود! وقت کم بود؟ فدای سرمان! کافی بود گوشی را بالا ببریم و آن تکه از تخته را، با تمام فرمول‌ها و نکات کلیدی‌اش، با یک کلیک، مال خود کنیم.
و در آن لحظه، همه ما "جزوه نویسانِ حرفه‌ایِ فردا" بودیم. با خودمان عهد می‌بستیم که همین امشب، یا نهایتاً فردا صبح، عکس را باز می‌کنیم، خط به خط می‌خوانیم و جزوه‌ای می‌نویسیم که هیچ‌کس تا به حال به خود ندیده باشد. انگار با همان "تِک" عکس، بار سنگین یادگیری را از دوش‌مان برداشته و آن را به گالری گوشی انتقال داده بودیم.
اما... افسوس!
راستی، آخرین باری که یکی از آن عکس‌ها را باز کردید چه زمانی بود؟ حقیقتِ تلخِ این نوستالژی همین جاست: آن عکس‌ها برای ما تبدیل به "قبرستانِ دانش" شدند. اسیر در میان هزاران عکس سلفی، اسکرین‌شات و میم خنده‌دار، آنها تنها مُهر تأییدی بودند بر اینکه "ما تلاشمان را کردیم!"، بدون اینکه نیازی به زحمتِ واقعیِ نوشتن باشد.
و تمام آن ترم، جزوه‌ی ما یک پوشه در گالری بود و بس. نهایتاً شب امتحان، در اوج استرس، تازه یادمان می‌آمد که "ای وای! نکند همین یک عکس نکته‌ی مهمی داشته باشد؟" عکس را باز می‌کردیم، خطوط ناخوانا را با عجله نگاه می‌کردیم و با یک آه عمیق، دوباره به کتاب و جزوه‌ی دوستان پناه می‌بردیم.
نسلِ عکس‌های تخته‌ای، ما را ببخشید که تمام دغدغه‌مان این بود که عکس تار نشود، اما هرگز به این فکر نکردیم که چرا اصلاً نمی‌نویسیم. آن روزها تمام شد، اما آن عکس‌های تلنبار شده در گالری گوشی، هنوز هم شهادت می‌دهند بر روزهایی که بهترین راه برای فرار از زحمت، یک کلیک ساده بود. درسِ آن روزها این بود: هیچ‌وقت، هیچ عکسی جای نوشتن را نمی‌گیرد!
برای مشاهده عکس‌های جذاب و دیدنی بیشتر اینجا کلیک کنید