سوفیانیوز
سوفیانیوز: کارو لوکاس در زمینهٔ سیستم‌های هوشمند پژوهش می‌کرد و بنیانگذار و مدیر «قطب کنترل و پردازش هوشمند» دانشکدهٔ مهندسی برق دانشگاه تهران و رئیس بخش مهندسی برق این دانشگاه و همچنین مدیر پژوهشگاه دانش‌های بنیادی بود. بخشی از زندگینامۀ وی را مطالعه بفرمایید.
نام : کارو
نام خانوادگی : لوکاس قوکاسیان
تاریخ تولد : 13 شهریور 1328
تحصیلات : دکتری مهندسی برق دانشگاه کالیفرنیا
محل تولد: اصفهان
محل زندگی: تهران
ملیت: ارمنی‌تبار
پیشه: استاد دانشگاه و مخترع
همسر: امیلیا نرسیسیانس
فرزندان: اطلاعاتی در دست نیست
وفات: 17 تیر 1389
کارو در 14 شهریور 1328 در شهر اصفهان و در یکی از سفرهای تابستانی خانواده‌اش به این شهر زیبا و تاریخی به دنیا آمد.
وی با دکتر نرسیسیانس ازدواج کرد. دکتر نرسیسیانس مدیر گروه انسان‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی در دانشگاه تهران و همچنین مدیر گروه مطالعات انسان‌شناسی فرهنگی انجمن جامعه‌شناسی ایران بوده است.
کارو لوکاس یکسال با بیماری سرطان روده مبارزه کرد و بر بیماری‌اش غلبه کرد اما علت اصلی مرگ او زخم ایجاد شده در اثر عدم دقت کافی در انجام کولونوسکوپی روده و تبدیل آن به عفونت بود که باعث شد در غروب 17 تیر 1389 در بیمارستان امام خمینی درگذرد. پیکر وی در آرامگاه ارامنه تهران به خاک سپرده شد.
او در تهران بزرگ شد و پس از تحصیل در دبیرستان کوشش، در سال 1352 با درجه کارشناسی ارشد در مهندسی کنترل از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. ایشان دکتری خود را در سال 1355 از دانشگاه برکلی در کالیفرنیا در رشته کنترل سیستم‌ها و با گرایش فرعی اقتصاد مالی که یکی از زمینه‌های تحقیقاتی ایشان در تمام طول زندگانی باقی ماند، دریافت کردند. پروفسور لوکاس در تحصیل فردی بسیار بااستعداد بودند و بسیاری از معلمان و دوستانش از ایشان به عنوان فردی نابغه یاد می‌کنند.
کارو لوکاس در سال 1355، پروفسور لوکاس که استادیار UCLA بود و در زمانی که بازگشت به ایران برای دنبال کردن کار دانشگاهی، برای بسیاری از دانشمندان جوان با استعدادی نظیر او تصمیم ساده‌ای نبود، به گروه مهندسی برق و کامپیوتر دانشکده فنی دانشگاه تهران پیوست. ایشان به سرعت چهره برجسته دانشگاهی و به تدریج به یکی از چهره‌های شاخص دانشگاه تبدیل شدند. ایشان در تمام طول مدت فعالیت علمی خود در دانشگاه تهران، در سمت‌های مختلفی نظیر ریاست گروه برق و کامپیوتر (1364-1367) خدمت می‌کردند.
پروفسور لوکاس پژوهش‌هاى خود را در علوم و مهندسى سیستم شروع کرد، اما در خلال دهه‌ى هشتاد به تدریج تمرکز پژوهش‌هاى خود را به سمت سیستم‌هاى هوشمند انتقال داد. او جزو نخستین پژوهشگران بین‌المللى بود که ارتباط میان شبکه‌هاى عصبى، منطق فازى و الگوریتم‌هاى ژنتیک را محقق کردند. به عنوان یک نتیجه، او یک برنامه‌ى پژوهش همه‌جانبه را در این حوزه‌ها آغاز کرد که شامل تدریس درس‌هاى پیشرفته‌ى مرتبط (مانند حسابگرى زیستى) بود. در آن زمان (1992) یک درس با این عنوان و محتوا حتی در دانشگاه‌هاى بین‌المللى مشهور نیز بسیار نادر بود. احتمالاً این شروع زودهنگام موجب موفقیت‌هاى فراوان وى در این رشته شده است. در واقع، پروفسور لوکاس توانایى کمیابى در پیش‌بینى مسیرهاى پژوهشى پرثمر در آینده داشت. به عنوان یک رهبر واقعى، او از نظر دید، جلوتر از زمان خود بود.
پروفسور لوکاس در خلال دهه‌ى نود و اوایل قرن بیست و یکم، یک بعد جدید به فعالیت‌هایش اضافه کرد: «پژوهش در سیستم‌هاى پیش‌بینى هوشمند در ایران». او در فرایند تأسیس مجدد IEEE واحد ایران پس از انقلاب نقش بسیار داشت و به عنوان رئیس آن از 1990 تا 1992 خدمت کرد. وى به عنوان مشاور معاون وزیر فرهنگ و آموزش عالی ایران (1995 تا 1998)، در تاسیس مراکز متعدد پژوهشی مرتبط با سیستم‌های هوشمند در ایران مؤثر بود. به طور خاص، او پژوهشکده‌ى سیستم‌هاى هوشمند را در پژوهشگاه دانش‌هاى بنیادى (IPM)، تهران، ایران، بنا نهاد (که امروز پژوهشکده‌ى علوم شناختى نامیده مى‌شود) و به عنوان رئیس آن از 1994 تا 1998 خدمت نمود. وى عضو کمیته‌اى بود که «قطب‌هاى علمى» را در دانشگاه‌هاى ایران شناسایى، برنامه‌ریزى و پشتیبانى مى‌نمود و مدیر مؤسس قطب علمى کنترل و پردازش هوشمند در دانشگاه تهران بود (2001 تا 2005).
پروفسور لوکاس، به توسعه و پشتیبانى گفتگو و همکارى میان پژوهشگران اعتقاد داشت و یکی از برجستگى‌هاى شخصیت او، کمک کردن به کنفرانس‌هاى محلى، ملى و بین‌المللى بود. او نخستین کنفرانس بین‌المللى سیستم‌هاى کنترل را پس از انقلاب در 1990 راه‌اندازى کرد و در تاسیس کنفرانس‌هاى متعدد دیگر شامل کنفرانس سیستم‌هاى هوشمند ایران، کنفرانس سیستم‌هاى فازى ایران و کارگاه شبکه‌هاى عصبى ایران ـ ارمنستان، نقش محورى بازى کرد. با این وجود، احتمالاً مهم‌ترین نقش دکتر لوکاس، در گردهمایى‌هاى علمى، در سطح داخلى آمد. به عنوان یک مدرس کاریزماتیک و به عنوان یک نماد براى پژوهش در سیستم‌هاى هوشمند در ایران، او در پذیرش دعوت‌ها براى ارائه‌ى سخنرانى در دورترین نقاط کشور، در گردهمایى‌هاى محلى و دانشگاه‌هاى کوچک آماده بود.
یکى از مهم‌ترین ویژگى‌هاى رویکرد علمى پروفسور لوکاس، توانایى فوق‌العاده‌ى وى در تحلیل تقریباً همه چیز در یک سطح سیستمى انتزاعى و رفت و برگشت بین مدل و واقعیت بود. او به طور موفق «طراحى سیستم‌ها» را نه تنها براى دانشجویان مهندسى برق و کامپیوتر، بلکه دانشجویان مدیریت، زیست‌شناسی، ژئوفیزیک، مهندسى صنایع، اقتصاد، و حتى هنر تدریس مى‌کرد. پروفسور لوکاس در واقع یک دانشمند میان‌رشته‌اى بود.
استادیار در گروه‌های مهندسی برق و مهندسی مکانیک و صنایع دانشگاه گاریونیا، بنقازی، لیبی (1363-1364)؛
استادیار مدعو دانشگاه برکلی کالیفرنیا، آمریکا (1367-1368)
استادیار مدعو، گروه مهندسی صنایع دانشگاه تورنتو، کانادا (تابستان 1368 و تابستان 1369)
استادیار مدعو، موسسه ریاضیات کاربردی، موسسه علوم چین، بژینگ، چین (تابستان 1370)
استادیار مدعو، موسسه تکنولوژی برق هاربین، چین (تابستان 1371)
عضو وابسته مرکز بین‌المللی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی، تریست، ایتالیا (شهریور 1371)
استاد مدعو، موسسه فیزیک ایروان، ارمنستان (تابستان 1376)
محقق مدعو، موسسه پردازش داده و الکترونیک، فورشانگزنتروم کارلروش، آلمان (تابستان 1383)
سخنران در مدرسه زمستانی، دانشگاه پیشرفت پرسنل، برنامه تربیت مدرس دانشگاه جورج-آگوست گوتینگن، آلمان (دی 1386)
پروفسور مدعو، دانشگاه آمریکایی ارمنستان، ایروان، ارمنستان (تابستان 1386).
