(ویدئو) زیگورات چغازنبیل، اولین معبد جهان؛ سازه‌ای باستانی‌تر از اهرام مصر که جهان آن را فراموش کرده است

به گزارش سرویس تاریخ پایگاه خبری سوفیانیوز، معبد چغازنبیل، واقع در استان خوزستان در جنوب غربی ایران، یکی از برجسته‌ترین و سالم‌ترین نمونه‌های معماری زیگوراتی در جهان به شمار می‌رود. این بنای عظیم که در حدود 1250 سال پیش از میلاد مسیح توسط اونتاش ناپیریشا، پادشاه ایلامی، به عنوان مرکز مذهبی شهر دوراونتاش ساخته شد، نه تنها از نظر معماری بلکه از نظر تاریخی و فرهنگی نیز اهمیت فراوانی دارد. نام "چغازنبیل" در زبان محلی به معنای "تپه زنبیلی" است و اشاره به شکل تپه‌مانند آن پیش از کاوش‌های باستان‌شناسی دارد.

معماری منحصربه‌فرد زیگورات چغازنبیل از ویژگی‌های بارز آن است. این بنا به صورت پنج طبقه مطبق و با ارتفاع حدود 52 متر ساخته شده بود که امروزه حدود 25 متر از آن باقی مانده است. قاعده این زیگورات مربعی به ابعاد 105 در 105 متر است و مصالح اصلی به کار رفته در آن خشت خام و آجر پخته است. در نمای بیرونی بنا، هزاران آجر کتیبه‌دار به خط میخی ایلامی و اکدی به کار رفته که نام پادشاه سازنده، اهداف ساخت و نیایشگاه‌های تقدیم شده به خدایان مختلف را شرح می‌دهند. این کتیبه‌ها اطلاعات ارزشمندی را در مورد تمدن ایلام و باورهای مذهبی آن دوران در اختیار محققان قرار می‌دهند.

محوطه چغازنبیل علاوه بر زیگورات اصلی، شامل بقایای معابد کوچکتر، کاخ‌ها، آرامگاه‌های سلطنتی و یک سیستم آبرسانی پیچیده نیز می‌شود که نشان از دانش و مهارت بالای مهندسان ایلامی در آن زمان دارد. در اطراف زیگورات، سه حصار تو در تو قرار داشته که شهر مذهبی دوراونتاش را از محیط پیرامون جدا می‌کرده است. کشف این مجموعه باستانی در اوایل قرن بیستم، دریچه‌ای نو به سوی شناخت تمدن ایلام گشود و اهمیت آن را در تاریخ خاورمیانه باستان آشکار ساخت.

امروزه، زیگورات چغازنبیل به عنوان نخستین اثر تاریخی ایران که در سال 1979 میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید، یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری ایران به شمار می‌رود و سالانه میزبان هزاران بازدیدکننده از سراسر جهان است. این بنای باشکوه، گواهی است بر عظمت و شکوه تمدن ایلام و نقش برجسته آن در تاریخ بشریت. حفاظت و مرمت این اثر ارزشمند، تلاشی برای حفظ این میراث گرانبها برای نسل‌های آینده است.