سوفیانیوز
سوفیانیوز: شعر «دلی که با تو شبی مونس و موانس شد» از استاد شهریار، یکی از اشعار عاشقانه و تأثیرگذار این شاعر بزرگ است. این شعر با زبانی لطیف، عواطف عمیق عاشقانه و پیوند قلبی شاعر با معشوق را به تصویر می‌کشد.
به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، استاد سید محمدحسین بهجت تبریزی، مشهور به شهریار، یکی از ستارگان درخشان آسمان شعر و ادب فارسی است. اشعار او، چه به زبان شیرین فارسی و چه به زبان دلنشین ترکی آذربایجانی، آینه‌ای تمام‌نما از احساسات لطیف، دردهای مشترک انسان و زیبایی‌های طبیعت است. شهریار با زبانی ساده و شیوا، عمق وجود انسان را لمس می‌کند و به بیان لطیف‌ترین احساسات و مفاهیم می‌پردازد.
یکی از ویژگی‌های بارز شعر شهریار، سادگی و روانی آن است. او با استفاده از واژگان رایج و تعبیرات ساده، مفاهیم عمیق را به زیبایی هرچه تمام‌تر بیان می‌کند. اشعار او، هم برای عامه مردم قابل فهم است و هم برای اهل ادب و دانش، حاوی نکات ظریف ادبی و هنری است. شعر شهریار، علاوه بر زیبایی‌های ظاهری، از عمق و معنای فلسفی نیز برخوردار است و به مسائل اجتماعی و انسانی نیز می‌پردازد.
شهریار در سرودن انواع قالب‌های شعری مهارت داشت و در هر کدام از آنها آثاری ماندگار خلق کرد. از جمله آثار مشهور او می‌توان به مثنوی حیدربابا سلام، غزل‌های عاشقانه و اجتماعی، و قصاید بلند و حماسی اشاره کرد. اشعار شهریار، در طول سال‌ها، مورد توجه بسیاری از شاعران و ادبا قرار گرفته است و به عنوان الگویی برای شاعران جوان شناخته می‌شود.
در مجموع، استاد شهریار یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر ایران است که آثار او، همچنان پس از گذشت سال‌ها، طراوت و تازگی خود را حفظ کرده است. اشعار شهریار، به عنوان میراثی گران‌بها، به نسل‌های آینده منتقل خواهد شد و همواره مورد توجه و علاقه دوستداران شعر و ادب خواهد بود.
برای مطالعۀ مطالب بیشتر در حوزۀ هنر بر روی این لینک کلیک فرمایید.
