سوفیانیوز
سوفیانیوز: ویدیویی از برنامۀ کتابباز که اردشیر رستمی در مورد مراسم بزرگداشت مولانا در دانشگاه تبریز برای سروش صحت تعریف میکند که در سال 1336 استاد شهریار در این مراسم بزرگداشت شعری در وصف مولانا میسراید.
به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز، سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسیگوی آذریزبان، در سال 1285 هجری شمسی در بازارچه میرزا نصراله تبریزی واقع در چای کنار چشم به جهان گشود. در سال 1328 هجری قمری که تبریز آبستن حوادث خونین وقایع مشروطیت بود پدرش او را به روستای قیش قورشان و خشکناب منتقل نمود. دورهٔ کودکی استاد در خاستگاه پدری و در آغوش طبیعت و روستا سپری شد که منظومه حیدربابا مولود آن خاطرات است. او تحصیلات خود را در مدرسهٔ متحده و فیوضات و متوسطهٔ تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکدهٔ طب شد. سرگذشت عشق آتشین و ناکام او که به ترک تحصیل وی از رشتهٔ پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژهای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید. وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانهٔ پربار در 27 شهریور ماه 1367 هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
شهر تبریز است و کوی دلبران * ساربانا بار بگشا ز اشتران
شهر تبریز است و مشکین مرزوبوم * مهد شمس و کعبه مُلای روم
کاروانا خوش فرود آی و درآی * ای به تار قلب ما بسته درآی
شهر ما امشب چراغان می کند * آفتاب چرخ مهمان می کند
شب کجا و میهمان آفتاب * این به بیداریست یا رب یا به خواب
شهر ما از شور لبریز آمده ست * وه که مولانا به تبریز آمده است
امشب آن دلبر میان شمس ماست * آنچه بخت و دولت است از بهر ماست
آنکه آنجا میزبان شمس ماست * یک شب اینجا میهمان شمس ماست
اینک از در می رسد سلطان عشق * مرحبا ای حسن بی پایان عشق
پا به چشم من نه ای جان عزیز* جان به قربان تو مهمان عزیز
در دل ویران ما گنجی بیا * گر چه در عالم نمی گنجی بیا
تو بیا ای ماه مهر آیین ما * ای تو مولانا جلال الدین ما