(ویدیو) جادوی کلمات در دکلمه‌های احمد شاملو / چه بی‌تابانه می‌خواهمت ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری

به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، احمد شاملو متخلص به الف. بامداد و الف. صبح، شاعر، فیلم‌نامه‌نویس، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس و از دبیران کانون نویسندگان ایران بود. او بنیان‌گذار قالب شعری موسوم به شعر سپید بود که تحولی در شعر نو فارسی پس از شعر نیمایی به شمار می‌آمد و از این رو او را پدر شعر سپید فارسی می‌نامند.

شهرت اصلی شاملو به‌خاطر نوآوری در شعر معاصر فارسی و سرودن گونه‌ای شعر است که با نام شعر سپید، شعر منثور یا شعر شاملویی شناخته می‌شود و هم‌اکنون نیز یکی از مهم‌ترین قالب‌های شعری مورد استفادهٔ ایران به‌شمار می‌رود و تحت تأثیر شعر سپید فرانسوی به راه افتاده است. شاملو که هر شاعر آرمان‌گرا را در نهایت امر یک آنارشیست تام و تمام می‌انگاشت، در سال 1325 با نیما یوشیج ملاقات کرد و تحت تأثیر او به شعر نیمایی روی آورد؛ اما نخستین بار در شعر «تا شکوفهٔ سرخ یک پیراهن» که در سال 1329 با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد وزن را رها کرد و به صورت پیشرو سبک نویی را در شعر معاصر فارسی شکل داد. «نخستین شب شعر بزرگ ایران» در سال 1347، از سوی وابسته فرهنگی سفارت آلمان در تهران برای احمد شاملو ترتیب داده شد.

او از زبان ساده و قابل فهم استفاده می‌کرد، اما شعرهایش در عین سادگی، عمق و پیچیدگی‌های خاص خود را داشت. شاملو در شعرهایش به مسائل انسانی و اجتماعی می‌پرداخت و در عین حال، احساسات شخصی و فردی خود را نیز با شدت بیان می‌کرد. او با آزادسازی قالب‌های شعری سنتی و نوآوری در فرم، به شکلی جدید در عرصه شعر معاصر ایران شناخته شد. شعرهای او معمولاً حاوی نقد اجتماعی و سیاسی است و به مسائل روز جامعه توجه ویژه‌ای دارد. یکی از معروف‌ترین مجموعه‌های شعر احمد شاملو است که در آن عشق و رابطه انسانی به‌طور خاصی بررسی می‌شود.