مدال‌آور جهانی المپیاد اقتصاد: ترجیح می‌دهم کنکور ندهم! + جزئیات

به گزارش سرویس اخبار دانشگاهی پایگاه خبری سوفیانیوز به نقل از پانا، محسن پاینده پیمان، مدال‌آور نقره المپیاد جهانی اقتصاد درباره آغاز مسیر المپیاد گفت: از همان وقتی که می‌خواستم انتخاب رشته کنم، بیشتر به ریاضی و فیزیک علاقه داشتم. اما همیشه برایم سوال بود که چرا درخت درسی ما درس اقتصاد ندارد. همین کنجکاوی باعث شد وقتی فرصت المپیاد پیش آمد، آن را جدی بگیرم. برایم جذاب بود که درسی را بخوانم که در مدرسه تدریس نمی‌شود.

وی در پاسخ به پانا درباره جذابیت‌ درس اقتصاد گفت: به نظرم این بیشتر به علاقه فرد بستگی دارد. برای من اقتصاد مثل فیزیک بود؛ همان‌طور که در فیزیک یک فرآیند طبیعی را مدل‌سازی می‌کنیم، در اقتصاد هم می‌توانیم بفهمیم یک فرآیند اجتماعی یا یک مکانیزم در جامعه چطور کار می‌کند. این کشف واقعاً جذاب است.

پاینده‌پیمان درباره بزرگ‌ترین چالش در مسیر المپیاد افزود: در مرحله کشوری مشکل خاصی نداشتیم؛ کمیته المپیاد برای ما کلاس‌ها و بهترین معلم‌ها را فراهم کرده بود و شرایط خوبی داشتیم. اما چالش اصلی از وقتی شروع شد که مدال کشوری گرفتیم و باید همزمان برای کنکور و برای المپیاد جهانی آماده می‌شدیم.

این مدال‌آور نقره المپیاد اقتصاد جهانی با بیان اینکه بین کنکور و المپیاد، المپیاد را انتخاب کرده است گفت: بعضی‌ها کنکور را در اولویت گذاشتند، ولی من تمرکزم را بیشتر روی اقتصاد گذاشتم. مشکل دیگر هم سهمیه بود؛ در آن زمان المپیادی‌های اقتصاد سهمیه کنکور نداشتند و این خیلی فشار ایجاد می‌کرد. ‌بعد از ما هم اعلام شد که سهمیه اضافه می‌شود، ولی به ما نرسید.

وی امتحان نهایی را فرصت جبران برای خود شخص دانست و گفت: خوشبختانه امتحانات نهایی برای من فرصت جبرانی بود. چون تأثیر مستقیم زیادی داشت و از کتاب‌های درسی طرح می‌شد، خیلی سخت نبود و می‌شد مدیریت کرد. همین باعث شد نگرانی‌ام بابت کم‌خواندن کنکور کمتر شود. البته این شرایط برای همه خوب نبود؛ خیلی از بچه‌ها به‌خاطر همین هم‌زمانی‌ها کمتر سراغ المپیاد می‌آیند. مخصوصاً از وقتی امتحانات نهایی پایه یازدهم هم قطعی شد، شرکت در المپیاد برای خیلی‌ها سخت‌تر شده است.

پاینده‌پیمان در پایان المپیاد اقتصاد را یک فرصت بر‌شمرد و افزود: برای من تجربه ارزشمندی بود. هم به خاطر خود علم اقتصاد که یاد گرفتم، هم به خاطر تجربه بین‌المللی المپیاد جهانی. این مسیری بود که دوست داشتم و حسرت نمی‌خورم.