(ویدیو) غمانگیزترین و روحنواز ترین شعر هوشنگ ابتهاج: آنکه از جان دوست تر می دارمش/ با زبان تلخ می آزارمش...
سوفیانیوز: هوشنگ ابتهاج شعری ناب را با صدایی دلنشین میخواند و شنونده را در دنیای احساسات غرق میکند.
به گزارش سرویس چندرسانهای پایگاه خبری سوفیانیوز، امیر هوشنگ ابتهاج (6 اسفندِ 1306 – 19 مردادِ 1401)، متخلّص به ه. ا. سایه، شاعر و پژوهشگرِ ایرانی بود. به اعتقاد بسیاری از نویسندگان و شاعران او را بزرگترین غزلسرای معاصر مینامند. او نخستین کتابش به نام نخستین نغمهها را در سال 1325 منتشر کرد. از آثار دیگر او میتوان به تصنیف تو ای پری کجایی، سپیده، به یاد عارف و غزلهای در کوچهسار شب، حصار و ارغوان اشاره کرد. او در رادیو از 1350 تا 1357 سرپرست برنامهٔ گلها و نیز پایهگذار برنامهٔ موسیقایی گلچین هفته بود.
آنکه از جان دوست تر می دارمش
با زبان ِتلخ می آزارمش
گر چه او خود زین ستم دلخون تر است
رنج ِ او از رنج ِمن افزون تر است
آتشی مُرد و سرا پُر دود شد
ما زیان دیدیم و او نابود شد
آتشی خاموش شد در محبسی
دردِ آتش را چه می داند کسی
بس که نقش ِ آرزو در جان گرفت
خود جهان ِ آرزو گشت آن شگفت
آن جهان ِ خوبی و خیر ِبشر
آن جهان ِ خالی از آزار و شر
برای مشاهده ویدئوهای بیشتر اینجا کلیک کنید