(ویدئو) «نوذر»؛ از تاج‌گذاری پرشکوه تا پایانی تلخ در شاهنامه فردوسی و دوران اسطوره‌ای ایران که تاریخ و افسانه را در هم تنید

به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، نوذر یکی از شخصیت‌های برجسته در شاهنامه فردوسی است که به عنوان یکی از پادشاهان پیشین ایران شناخته می‌شود. او پس از کشته شدن پدرش، به تخت شاهی نشست، اما دوران پادشاهی‌اش به دلیل ضعف و تصمیمات نادرست به مشکلات زیادی دچار شد. نوذر برخلاف بسیاری از پادشاهان دیگر که در شرایط سخت توانستند بر مشکلات غلبه کنند، در برابر مشکلات و تهدیدات ناتوان بود. از جمله بزرگ‌ترین مشکلات او، ظهور دشمنانی قدرتمند مانند تورانیان و تهدیدات داخلی بود که به سرعت وضعیت شاهنشاهی او را به بحران کشاند.

نوذر در ابتدای پادشاهی خود سعی کرد با مشاوره و همراهی بزرگان کشور تصمیمات درستی بگیرد، اما همواره در مواجهه با بحران‌ها و تهدیدات، دچار ضعف و سردرگمی می‌شد. در یکی از اتفاقات مهم، زمانی که کشور با حملات گسترده‌ای مواجه شد، نوذر نتواست از کشور دفاع کند و به دلیل ناتوانی در مدیریت بحران‌ها، بسیاری از سرزمین‌های ایران از دست رفت.

دوره پادشاهی نوذر در شاهنامه فردوسی، همچنین نشان‌دهنده نوعی تضاد در شخصیت‌سازی است. او فردی بود که به دلیل ویژگی‌های اخلاقی‌اش، نتوانست حمایت مردم را جلب کند و با تکیه بر تصمیمات نادرستش، وضعیت کشور را بحرانی‌تر کرد. این ویژگی‌ها باعث شد تا او در برابر دشمنان داخلی و خارجی، به عنوان پادشاهی ضعیف و ناتوان شناخته شود.

در نهایت، نوذر پس از مدتی از سلطنت برکنار شد و سلطنت به دست کیکاووس پسرش رسید. این تغییر حکومت در شاهنامه به نوعی نماد سقوط پادشاهان ضعیف و ضرورت ظهور پادشاهانی توانمند است که قادر به حفظ کشور و سرزمین‌شان باشند. دوران پادشاهی نوذر در شاهنامه فردوسی به عنوان یک دوره تلخ و سرشار از شکست و ناامیدی ثبت شده است.

برای مطالعۀ مطالب بیشتر در حوزۀ هنر بر روی این لینک کلیک فرمایید.