سوفیانیوز
سوفیانیوز: مولانا جلالالدین محمد بلخی، شاعر و عارف برجسته قرن هفتم هجری، بهواسطه ارتباط با شمس تبریزی به اعماق عرفان و عشق الهی پی برد. زندگی او، از ازدواج و فرزندانش در قونیه تا ملاقات سرنوشتسازش با شمس، سرشار از تحولات و الهامهایی است که در آثار جاودان او نمایان است.
مولانا جلالالدین محمد بلخی، شاعر و عارف بزرگ قرن هفتم هجری، به عنوان یکی از برجستهترین چهرههای فرهنگ و ادبیات ایرانی و اسلامی شناخته میشود. او در سال 604 هجری (1207 میلادی) در بلخ، که امروزه در افغانستان قرار دارد، به دنیا آمد. خانواده مولانا در کودکی به علت حملات مغولها از بلخ مهاجرت کردند و در نهایت در قونیه، که در ترکیه امروزی قرار دارد، ساکن شدند. مولانا در سال 622 هجری (1225 میلادی) با گوهر خاتون ازدواج کرد و از او دو پسر به نامهای علاءالدین و سلطان ولد داشت. پس از مرگ گوهر خاتون، مولانا با کریمه خاتون ازدواج کرد و از او نیز دو فرزند به نامهای امیر علاءالدین و ملک خاتون به دنیا آورد.
یکی از مهمترین و تأثیرگذارترین روابط مولانا در زندگیاش، ارتباط او با شمس تبریزی بود. شمس تبریزی، عارفی که از تبریز آمده بود، در سال 642 هجری (1244 میلادی) با مولانا در قونیه دیدار کرد. این ملاقات، زندگی مولانا را به کلی تغییر داد. شمس با عشق عمیق و بیمانند خود به خدا و دیدگاههای فلسفیاش، مولانا را به سوی تجربههای معنوی عمیقتر هدایت کرد. این رابطه عاشقانه و معنوی باعث شد مولانا به سرودن اشعار عرفانی و فلسفی بپردازد که در قالب دیوان شمس و مثنوی معنوی گردآوری شدهاند. اشعار مولانا تا به امروز الهامبخش میلیونها نفر در سراسر جهان بودهاند و او را به یکی از بزرگترین شاعران و عرفای تاریخ تبدیل کردهاند.