سوفیانیوز
سوفیانیوز: غلامعلی حداد عادل، کتابخوان است و اهل جمع کردن کتاب تا حدی که کتابخانه شخصی او نزدیک به چهل هزار کتاب دارد.
به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز به نقل از فرهیختگان، حداد عادل: حدود پنج سال است که مستمر هر هفته معلم دارم. زمانی که فرانکلین بودم با آقای محمد حیدریملایری (استاد نجوم شد، رفت پاریس و برنگشت) هماتاقی بودیم. هر دو جوان بودیم و حرصی نسبت به مطالعه و خواندن کتاب داشتیم. آن موقع به انگلیسی مسلط بودیم و هر دو مشغول ویراستاری_ ترجمه بودیم.
ایشان گفتند تصمیم دارند که فرانسه یاد بگیرند، من هم مشتاق بودم. به انجمن زبان فرانسه رفتیم که در حال حاضر نزدیک بیت رهبری است. من شش تا نیم سال قبل انقلاب فرانسه خوانده بودم. بعد از انقلاب گفتند هرکس بلیت هرجایی که گرفته بود مهم نیست، در این ایستگاه پیاده شوید! ما هم ایستگاه بهمن 57 پیاده شدیم. نقشه مسیری که ترسیم کرده بودم تغییر کرد؛ «هزار نقش برآرد زمانه و نبود/ یکی چنانکه در آیینه تصور ماست».
از بعد انقلاب بین من و زبان فرانسه متارکه افتاد. ولی همچنان علاقهمند بودم و افسوس میخوردم تا اینکه در فرهنگستان یک استاد_ همکلاسی خوبی پیدا کردم. پنج سالی میشود که فرانسه خواندن را مجدد و پیوسته شروع کردهام. گاهی هم چیزهایی از فرانسه ترجمه میکنم.
من آلمانی نخواندهام ولی به باقی زبانها مسلط هستم. آلمانی نخواندم چون در آن دوران نمیدانستم سرو کارم به کانت میافتد. کانت را با واسطه (زبان انگلیسی) میخوانم. یک قطعهای بهتازگی سرودم به نام «شکوه زندگی». این را میخوانم که جلسه بدون شعر نباشد. من کلاسیک_سنتی شعر میگویم و شعر نو نمیگویم.
بوتهای روییده بود از سنگلاخی سرد و سخت/ پیش رویش راه رویش صعب و ناهموار بود.