مهاجرت تحصیلی به این کشورها، یک اشتباه بزرگ است

به گزارش سایت worldpopulationreview، چندین معیار سالانه برای اندازه‌گیری کیفیت زندگی روزمره در یک کشور خاص طراحی شده است. برخی از این معیارها بر یک جنبه واحد از یک کشور متمرکز است. به عنوان مثال، شاخص فلاکت‌هانکه بر اقتصاد متمرکز است، زیرا می‌داند که اقتصاد سالم یک شاخص قوی از کیفیت زندگی روزمره ساکنان یک کشور را تشکیل می‌دهد. سایر معیارها مانند شاخص توسعه انسانی سازمان ملل متحد (HDI) طیف وسیعی از شاخص‌ها را در میان ده‌ها دسته یا بیشتر برای رویکردی در کلیت زندگی مردم در این کشورها گردآوری می‌کند.

در این رابطه، 10 کشور نخستی که بدترین مکان‌ها برای زندگی براساس شاخص توسعه انسانی سازمان ملل هستند به ترتیب شامل سودان جنوبی، چاد، نیجر، آفریقای مرکزی، بروندی، مالی، موزامبیک، بورکینافاسو، یمن و گینه می‌شوند. در واقع همانطور که مشاهده می‌کنید، اغلب این کشورها در منطقه آفریقای مرکزی قرار دارند. بسیاری از این کشورها مانند نیجر، چاد، سودان جنوبی، مالی و بورکینافاسو در حال حاضر به دلیل جنگ داخلی، خشونت قومی یا شورش‌های تروریستی درگیر منازعات گسترده هستند. حتی برای کشورهایی که گرفتار نزاع نیستند، اکثر مردم نه تنها امکان تحصیلات بالاتر را نداشته، بلکه به دلیل فقدان شغل مناسب، میلیون‌ها نفر از مردم آنها زیر خط فقر زندگی می‌کنند. به عنوان مثال در نیجر به طور متوسط افراد 1/2 سال تحصیل کرده و درآمد سرانه این کشور نیز 1201 دلار است. این در حالی است که به عنوان نمونه درآمد سرانه در نروژ 66494 دلار بوده و شهروندان این کشور به طور متوسط 9/12 سال تحصیل می‌کنند.

انتخاب کشور مناسب برای مهاجرت تحصیلی، تصمیمی مهم و سرنوشت‌ساز است. در این میان، عواملی مانند شرایط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هر کشور، نقش بسزایی در کیفیت زندگی و تجربه تحصیلی دانشجویان ایفا می‌کنند. در این مقاله، به بررسی برخی از کشورهایی می‌پردازیم که به عنوان کشورهای با کیفیت آموزشی پایین شناخته می‌شوند:

1. کشورهای با فساد در سیستم آموزشی:

متأسفانه، در برخی از کشورها، فساد در سیستم آموزشی به یک معضل تبدیل شده است. این موضوع می‌تواند منجر به ارائه مدارک تحصیلی بی‌ارزش، تقلب در امتحانات و استخدام معلمان بی‌صلاحیت شود. کشورهایی مانند هندوراس، کنیا و کامبوج در این دسته قرار می‌گیرند.

2. کشورهای با کمبود منابع آموزشی:

کمبود منابع آموزشی، مانند مدارس فرسوده، کتاب‌های درسی قدیمی و کمبود معلم، می‌تواند کیفیت آموزش را به طور قابل توجهی کاهش دهد. کشورهایی مانند نیجریه، یمن و افغانستان با این مشکل مواجه هستند.

3. کشورهای با نابرابری در دسترسی به آموزش:

در برخی از کشورها، دسترسی به آموزش باکیفیت فقط برای افراد ثروتمند و اقشار خاص جامعه امکان‌پذیر است. این موضوع می‌تواند منجر به افزایش بی‌سوادی و تبعیض اجتماعی شود. کشورهایی مانند آفریقای جنوبی، برزیل و پاکستان نمونه‌هایی از این کشورها هستند.

4. کشورهای با ایدئولوژی‌های خاص:

برخی از کشورها، تحت ایدئولوژی‌های خاص، محدودیت‌هایی را در زمینه آموزش اعمال می‌کنند. این محدودیت‌ها می‌تواند شامل سانسور کتاب‌های درسی، ممنوعیت تدریس برخی از دروس و ترویج تفکر تک‌بعدی باشد. کشورهایی مانند عربستان سعودی، چین و کره شمالی در این دسته قرار می‌گیرند.

5. کشورهای با ناآرامی‌های سیاسی:

ناآرامی‌های سیاسی و جنگ، می‌تواند به طور مستقیم بر سیستم آموزشی یک کشور تأثیر بگذارد. تعطیلی مدارس، کمبود معلم و عدم امنیت، از جمله مشکلاتی هستند که در این کشورها وجود دارد. کشورهایی مانند سوریه، عراق و یمن نمونه‌هایی از این کشورها هستند.

نکاتی برای انتخاب کشور مناسب:

• قبل از انتخاب کشور، به طور کامل درباره شرایط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن کشور تحقیق کنید.

• با دانشجویانی که در آن کشور زندگی می‌کنند، صحبت کنید و از تجربیات آن‌ها استفاده کنید.

• به رتبه و اعتبار دانشگاه‌های کشور مورد نظر توجه کنید.

• هزینه‌های زندگی و تحصیل در کشور مورد نظر را با بودجه خود مقایسه کنید.

• به زبان کشور مورد نظر توجه داشته باشید.

با در نظر گرفتن این نکات، می‌توانید بهترین کشور را برای مهاجرت تحصیلی خود انتخاب کنید و از تجربه‌ای مفید و ثمربخش در طول تحصیلات خود بهره‌مند شوید.

توجه: این مقاله فقط به عنوان یک راهنمای کلی ارائه شده است و شرایط هر فرد می‌تواند با دیگری متفاوت باشد.