ویدئو/ هوش بی‌نظیر ابن‌سینا و ماجرای الاغ و اسب؛ روایتی حیرت‌انگیز از ذکاوت، حکمت و زیرکی در برابر ادعای ناحق
سوفیانیوز: روزی ابن سینا به فردی که الاغش را کنار اسب او می‌بست، هشدار داد که این کار را نکند، اما آن شخص توجهی نکرد. اسب ابن سینا الاغ آن شخص را لگد زد، و او ابن سینا را نزد قاضی برد. ابن سینا در دادگاه ادای لال‌ها را درآورد. قاضی ابتدا باور کرد اما با اصرار صاحب الاغ که ابن سینا قبلاً با او حرف زده، به هوش ابن سینا پی برد و تحسینش کرد.
به گزارش سرویس تاریخ پایگاه خبری سوفیانیوز، ابن سینا (ابو علی حسین بن عبدالله بن سینا)، یکی از بزرگترین دانشمندان، فیلسوفان و پزشکان قرون وسطی است که در سال 980 میلادی در بخارا (واقع در ازبکستان کنونی) زاده شد. او به عنوان یکی از مهم‌ترین متفکران دوره اسلامی شناخته می‌شود و تأثیر زیادی بر فلسفه، پزشکی و علوم طبیعی گذاشت. ابن سینا از سنین جوانی به آموختن علوم مختلف پرداخت و در زمینه‌های پزشکی، ریاضیات، فلسفه، و نجوم مهارت بالایی کسب کرد. او با نوشتن آثار برجسته‌ای چون شفا و قانون فی‌الطب، به عنوان یک نابغه در تاریخ علوم شناخته شد.
در زمینه پزشکی، کتاب قانون یکی از مهم‌ترین آثار اوست که به مدت چندین قرن در دانشگاه‌های اروپا به عنوان مرجع علمی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در این کتاب، ابن سینا به توصیف اصول پزشکی، بیماری‌ها و روش‌های درمانی پرداخته و شیوه‌های جدیدی را در آن زمان معرفی کرده است. او همچنین به تأثیرات روانی و روان‌شناسی بر سلامت جسمانی توجه ویژه‌ای داشت و اعتقاد داشت که وضعیت روحی فرد می‌تواند بر سلامت او اثرگذار باشد. این نگرش از ابن سینا شخصیتی فراتر از یک پزشک ساخت و او را به عنوان پیشرو در علم پزشکی روان‌شناختی معرفی کرد.
در حوزه فلسفه، ابن سینا به دنبال ادغام تفکرات ارسطویی و نوافلاطونی با اندیشه‌های اسلامی بود. او معتقد بود که عقل و وحی با یکدیگر قابل‌تطبیق هستند و می‌توان از این دو طریق به شناخت حقیقت رسید. در کتاب شفا، ابن سینا به موضوعاتی همچون متافیزیک، منطق، و اخلاق پرداخته و تلاش کرده است تا به پرسش‌های اساسی وجود انسان و ماهیت جهان پاسخ دهد. او همچنین مفهوم وجود و ماهیت را بررسی کرد و به تعریف دقیقی از هستی و عدم دست یافت که بعدها توسط فیلسوفان بزرگ همچون توماس آکویناس مورد استفاده قرار گرفت.
ابن سینا به خاطر نبوغ و دستاوردهای علمی‌اش به «شیخ‌الرئیس» یا «امام الحکما» مشهور شد و آثار او نه تنها در جهان اسلام بلکه در غرب نیز تأثیرات عمیقی داشت. تفکرات او زمینه‌ساز پیشرفت‌های بعدی در علوم پزشکی، فلسفه، و حتی علم روان‌شناسی گردید.
