ویدیو/ دکتر "ایرج حسابی" پرده از راز تاریخی «پارتیزان» برمی‌دارد؛ ارتباط جالب این کلمه با جنگ‌های چریکی اشکانیان

به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز، کلمه‌ی «پارتیزان» ریشه در واژه‌ی "پارت" دارد که به سرزمین اشکانیان در ایران باستان اشاره می‌کند. اشکانیان با بهره‌گیری از شیوه‌های منحصربه‌فرد جنگی خود، به‌ویژه در مبارزات سبک و جنگ‌های چریکی، به موفقیت‌های بسیاری دست یافتند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نظامی آن‌ها، جنگ‌های ناگهانی و غافلگیرکننده بود که بعدها به‌عنوان جنگ‌های پارتیزانی شناخته شد. در این روش، نیروهای سبک‌اسلحه که از ماهرترین تیراندازان زمان خود بودند، با تاکتیک‌های چابک و سریع به دشمن حمله می‌کردند و سپس با سرعت بالا از میدان عقب‌نشینی می‌کردند، بدون اینکه دشمن بتواند به آن‌ها دست یابد.

فلسفه‌ی جنگ پارتیزانی بر پایه‌ی جنگ و گریز بود. اشکانیان، به‌ویژه سواران سبک‌اسلحه، از این تاکتیک برای پراکنده کردن و ضعیف کردن صفوف دشمن استفاده می‌کردند. آن‌ها با شبیه‌سازی عقب‌نشینی، دشمن را به تعقیب خود می‌کشاندند و سپس در هنگام گریز از پس شانه به سوی آن‌ها تیراندازی می‌کردند. این روش، دشمن را به‌طور مؤثری گیج و پراکنده می‌کرد و نیروهای اشکانی توانستند از برتری خود در این نوع مبارزه بهره ببرند. بدین ترتیب، مفهوم پارتیزان به نوعی جنگ نامتقارن اشاره دارد که در آن، نیروهای کوچک‌تر و چابک‌تر با استفاده از تحرک و چالاکی، دشمنان بزرگ‌تر و سنگین‌اسلحه را شکست می‌دهند.

معنی پارتیزان با فلسفه‌ی مقاومت و مبارزه‌ی غیردولتی و مردمی نیز گره خورده است. همان‌طور که اشکانیان از تاکتیک‌های جنگی برای مقابله با ارتش‌های قدرتمند آن زمان مانند رومیان استفاده می‌کردند، در دوره‌های بعدی نیز گروه‌های مقاومت در برابر نیروهای اشغالگر از این روش الهام گرفتند. پارتیزان‌ها معمولاً گروه‌های کوچک و غیردولتی هستند که از تاکتیک‌های چریکی برای مقابله با دشمنان بزرگ‌تر و منظم‌تر استفاده می‌کنند، درست مانند تاکتیک‌های جنگ و گریز اشکانیان.

در نهایت، مفهوم پارتیزان می‌تواند نمایانگر مقاومت در برابر اشغال یا تسلط بیگانگان باشد. اشکانیان با موفقیت از این روش در برابر ارتش‌های خارجی استفاده می‌کردند و به همین دلیل، این واژه بعدها به نماد مبارزات آزادانه و مقاومتی تبدیل شد که به جنگ‌هایی اشاره دارد که در آن‌ها گروه‌های کوچک‌تر با استفاده از تاکتیک‌های غافلگیرانه و چریکی، نیروهای دشمن را تضعیف و پراکنده می‌کنند. این نوع جنگ از ویژگی‌های بارز اشکانیان و فرهنگ نظامی آن‌ها به شمار می‌رفت.