سوفیانیوز
سوفیانیوز: نپتون، نخستین سیارهای بود که وجودش پیش از رصد تلسکوپی با محاسبات ریاضی پیشبینی شد. ناهنجاری در مدار اورانوس، احتمال وجود جرم سماوی ناشناختهای را مطرح کرد. سرانجام، یوهان گوتفرید گاله در سپتامبر 1846 از رصدخانه برلین، نپتون را مشاهده کرد.
به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز، نپتون یکی از سیارههای منظومه شمسی است که با یک ویژگی خاص کشف شد: وجود آن قبل از مشاهده تلسکوپی با محاسبات ریاضی پیشبینی شده بود. در واقع، اخترشناسان با مشاهده ناهنجاریهایی در مدار سیاره اورانوس به این نتیجه رسیدند که نیروی گرانشی از یک جرم سماوی ناشناخته میتواند عامل این اختلالات باشد. این ناهنجاریها باعث شد توجه بسیاری از دانشمندان به بررسی دقیقتر این موضوع جلب شود و راه برای کشف نپتون هموار شود.
یکی از اخترشناسان فرانسوی به نام الکسیس بووارد، اولین کسی بود که بر اساس ناهنجاریهای مشاهده شده در مدار اورانوس، احتمال داد که یک سیاره دیگر وجود دارد که باعث کشش گرانشی غیرعادی میشود. او این فرضیه را مطرح کرد، اما خود او به رصد این سیاره نپرداخت. این پیشبینی علمی، زمینهساز جستجوهای بعدی شد که به کمک محاسبات دقیقتری توسط دانشمندان دیگر صورت گرفت.
یوهان گوتفرید گاله، اخترشناس آلمانی، با انجام محاسبات ریاضی سعی کرد تا موقعیت مکانی این سیاره را مشخص کند. او موفق شد در سپتامبر 1846، با استفاده از رصدخانه برلین، سیاره نپتون را با تلسکوپ مشاهده کند. جالب است بدانیم که گالیله، ستارهشناس ایتالیایی، پیشتر در رصدهای خود شکل این سیاره را دیده بود و حتی آن را نقاشی کرده بود، اما به دلیل حرکت آهسته نپتون، گمان میکرد که این جرم سماوی یک ستاره است و به همین دلیل نتوانست کشف آن را به نام خود ثبت کند.
کشف سیاره نپتون نه تنها به عنوان یک دستاورد بزرگ علمی در قرن نوزدهم شناخته میشود، بلکه تأییدی بر درستی قانون گرانش نیوتن نیز بود. این کشف نشان داد که محاسبات ریاضی و قوانین فیزیکی میتوانند حتی پدیدههایی را که هنوز با چشم مشاهده نشدهاند، پیشبینی کنند. این دستاورد، نقطه عطفی در تاریخ علم به شمار میرفت و نشان داد که دانشمندان میتوانند از ریاضیات به عنوان ابزاری قدرتمند برای کشف ناشناختههای جهان استفاده کنند.