سبک معماری عجیب خانه حریری تبریز، خانه‌ای از دوران قاجار که هنوز زنده است؛ نقاشی‌هایی که با چشمانت حرف می‌زنند+ ویدیو

به گزارش سرویس چندرسانه سوفیانیوز، در خانه‌ حریری، دیوارها لب به حرف می گشایند. هر طرح و نقش قصه ای از رویای ایرانی را روایت می کند؛ قصه ای پر از عشق، نغمه، طبیعت و خیال. اینجا رنگ ها ماندگارند و زمان میان گل ها و نگاه ها، نفس را در سینه حبس می کند. خانه حریری که در دوران قاجاریه ساخته شده، معماری قاجاری را به نمایش می گذارد. در آن زمان، خانه ها معمولا به دو بخش اندرونی و بیرونی تقسیم میشدند و این خانه هم از یک ساختمان اندرونی و یک ساختمان بیرونی به همراه حیاطی وسیع تشکیل شده است. هر دو ساختمان رو به قبله ساخته شده اند و در هر کدام میتوان نقاشی هایی با سبک و مضمون متفاوت دید. این دو ساختمان درهای جداگانه ای دارند و با این که هر دو در یک حیاط قرار دارند، تفکیک درها برای راحتی اعضای خانواده در نظر گرفته شده بود. ورودی ساختمان بیرونی از خیابان اصلی تربیت باز می شود، در حالی که در ساختمان اندرونی از یکی از کوچه های فرعی باز می گردد.

سبک معماری در ساختمان بیرونی خانه حریری

معماری ساختمان بیرونی خانه حریری چشم اندازی اصیل از سبک قاجاری را نشان میدهد. وقتی از در اصلی که در خیابان تربیت قرار دارد وارد می شویم، حیاط وسیع خانه با حوضی به رنگ آبی و باغچه ها و درختان اطرافش خودنمایی می کند. نمای ساختمان بیرونی با ستون ها و ایوان های قاجاری تزئین شده و حس شکوه دوران گذشته را منتقل می کند. این ساختمان در دو طبقه شامل زیرزمین و طبقه همکف ساخته شده است. زیرزمین خانه محل انباری و حوضخانه است و حوضخانه به دلیل هوای مطبوعش در تابستان ها معمولا برای شب نشینی و گذراندن اوقات فراغت خانواده مورد استفاده قرار می گرفته است.

طبقه همکف ساختمان بیرونی شامل یک تالار بزرگ در سمت شمال و یک طنبی است که به آن اتاق نقاشی هم گفته می شود. علاوه بر این، اتاق هایی تو در تو در این ساختمان وجود دارند که در گذشته برای پذیرایی از مهمانان و برگزاری جلسات رسمی استفاده می شدند و طراحی آن ها به گونه ای بود که راحتی مهمانان را تضمین کند. هر یک از این اتاق ها با نقاشی های دیواری زیبا مزین شده اند که داستان های گوناگونی را روایت می کنند. از جمله داستان یوسف و زلیخا که بر روی دیوارها با ظرافت و هنرمندی به تصویر کشیده شده است.

ویژگی ویژه خانه حریری، علاوه بر نقاشی های بی نظیرش، سقف هایی است که با گچبری های خاصی تزئین شده اند که به آن ها مقرنس گفته می شود. این نوع گچبری معمولا در گنبدها و مساجد به کار می رفته، اما در خانه حریری در بخش هایی از دیوار نیز دیده می شود و روی آن ها نقاشی های ظریف و هنرمندانه ای کشیده شده است. نکته دیگر، سقف هایی است که با نقاشی های مینیاتوری تزیین شده‌اند. این سبک نقاشی در دیگر خانه های تاریخی تبریز کمتر دیده می شود و به همین دلیل، خانه حریری برای ایرانیان یک اثر متفاوت و ارزشمند به شمار میاد.

نقاشی هایی که صحبت می کنند

خانه حریری به نقاشی های بی نظیرش شناخته می شود و به همین دلیل، مدتی پس از بازسازی، آن را «موزه هنر و مکتب» می نامیدند. وقتی کمی دقیق تر به جزئیات نقاشی ها نگاه می کنیم، می بینیم که بیشتر آن ها داستانی ویژه را روایت می کنند. برخی چهره زنان قاجاری و گل و بلبل و مناظر طبیعی را به تصویر می کشند و برخی دیگر داستان های قرآنی را، مانند قصه یوسف و زلیخا و ورود یوسف به مجلس زنان مصر، به زیبایی شرح می دهند. این ترکیب از زندگی روزمره، طبیعت و روایت های مذهبی، خانه حریری را به مکانی منحصر به فرد و جذاب تبدیل کرده است.

فضای حیاط و تجربه حضور در خانه حریری

حیاط خانه حریری خود یک دنیای کوچک و دلنشین است. قدم زدن میان درختان و باغچه ها، شنیدن صدای دلنشین آب حوض آبی و نگاه کردن به ایوان ها و ستون های قاجاری، حس زندگی در گذشته را زنده می کند. حتی نور طبیعی که از پنجره ها و ایوان ها عبور میکند، نقاشی ها و گچبری ها را به شکلی متفاوت و زنده نشان میدهد. این تجربه باعث می شود نه تنها از زیبایی های بصری خانه لذت ببریم، بلکه ارتباطی عمیق با تاریخ و فرهنگ ایرانی برقرار کنیم.