(ویدیو) یادی از روزگاری که صدا معنا داشت؛ شجریان و «ملکا ذکر تو گویم»

به گزارش سرویس چندرسانه‌ای پایگاه خبری سوفیانیوز، تصنیف «ملکا ذکر تو گویم» از سروده‌های عارفانه و عمیق حکیم سنایی، زمانی که با صدای استاد محمدرضا شجریان درهم می‌آمیزد، از یک اجرای موسیقایی فراتر می‌رود و به تجربه‌ای روحانی بدل می‌شود. شجریان در این اجرا، نه‌فقط خواننده که راوی حال و مقام انسانی است که در برابر عظمت معشوق الهی سر فرود آورده است.

تحریرهای سنجیده، مکث‌های حساب‌شده و اوج‌گیری‌های پرشکوه در آواز شجریان، جان شعر سنایی را زنده می‌کند؛ گویی واژه‌ها تازه متولد می‌شوند و هر مصرع، پلی است میان زمین و معنا. این اجرا نمونه‌ای کم‌نظیر از پیوند شعر کلاسیک فارسی با موسیقی اصیل ایرانی است؛ پیوندی که نسل‌ها را تحت تأثیر قرار داده و همچنان شنونده را به سکوت، تأمل و اشک نزدیک می‌کند.

یادآوری این اثر، یادآوری جایگاه صدایی است که نه‌تنها گوش، که روح یک ملت را تربیت کرد؛ صدایی که هنوز هم در لحظه‌های خلوت، پناه عاشقان موسیقی و ادب فارسی است.