(ویدئو) منتظر وقت آزاد نباش! چرا «اون روز» هیچ‌وقت نمی‌رسه؟ مجتبی شکوری کلید «زندگی کردن در همین لحظه» رو لو داد
سوفیانیوز: مجتبی شکوری روانشناس و کارشناس، راه رهایی از رنج را در «امید واقع‌بینانه» می‌داند: ترکیبی از پذیرش واقعیت و عمل به اندازه توان. او با الهام از هنر کینسوگی، رنج‌ها را رگه‌های طلای درون سنگ خارا می‌بیند. چگونه با وجود ناتوانی در کنترل جهان، می‌توان آرامش و امید واقعی را ساخت؟
به گزارش سرویس موفقیت و روانشناسی پایگاه خبری سوفیانیوز، مجتبی شکوری، در یکی از گفتگوهای خود، به زیبایی به مسئله مواجهه با سوگ و رنج اشاره می‌کند. او با بیان مثالی از دوستش که مادرش را از دست داده، به این نکته می‌پردازد که در مواجهه با چنین رنجی، فراتر از نمادهای سوگ (مانند لباس مشکی یا دلتنگی)، آنچه تسلی‌بخش است، حس انجام دادن "هر کاری که می‌توانستیم" است. او می‌گوید: «من هر کاری که می‌توانستم کردم. من مادرم رو تو یک سال آخر، علی‌رغم همه مشغله‌ها، من کیف کردم باهاش... چیزهایی رو گفتیم که هرگز نگفته بودیم.» این نگاه، تلویحاً اهمیت عمل و تلاش در حوزه کنترل ما را در کنار پذیرش سوگ نشان می‌دهد.
وی در ادامه، در تبیین مفهوم «امید واقع‌بینانه»، آن را به عنوان ترکیبی از «پذیرندگی» به اضافه «عمل» معرفی می‌کند. او با استعاره‌ای عمیق از هنر کینسوگی (ترمیم ظروف شکسته با طلا)، توضیح می‌دهد که می‌خواهد بگوید رنج در یک سنگ خاراست که «با رگه‌های باریکی از طلا» همراه است. این تکنیک کمک می‌کند که «ما اون اندک رگه‌ها رو هم استخراج کنیم.»
به عبارت دیگر، در جهانی که چیزهای زیادی خارج از کنترل ما هستند (مانند شغل، تحصیل، یا مسائل خانوادگی)، امید واقعی در این است که ما سهم خودمان را انجام دهیم و در عین حال، گشودگی داشته باشیم که «چیزهای زیادی در دنیا هست که من نمی‌دانم و نمی‌توانم کنترلشان کنم.» امید واقع‌بینانه به این معنی است که «دنیا جای بدی است، اما ارزش جنگیدن دارد.» و این مبارزه باید بر پایه پذیرش ماهیت رنج‌خیز دنیا باشد تا به آرامش و عمل درست منجر شود، نه انکار آن.
برای مشاهده مطالب مرتبط با روانشناسی و موفقیت اینجا کلیک کنید