(تصویر) اتاق رازآلود اسکاتلندیارد، چطور پیش از عصر کامپیوتر، با اثر انگشت مجرمان را شکار می‌کردند؟

• اثر انگشت‌ها به‌صورت فیزیکی با استفاده از جوهر روی کاغذ‌های مخصوص ثبت می‌شدند. انگشت افراد به جوهر آغشته شده و سپس روی کارت‌هایی مخصوص فشرده می‌شد تا اثر انگشتشان به‌طور کامل و دقیق ضبط شود.

دسته‌بندی و طبقه‌بندی:

• اثر انگشت‌ها بر اساس سیستم‌های طبقه‌بندی خاصی مرتب می‌شدند. یکی از معروف‌ترین سیستم‌های آن زمان، سیستم هنری بود که توسط سر ادوارد هنری (یک افسر پلیس انگلیسی) توسعه داده شد.

• این سیستم، اثر انگشت‌ها را بر اساس الگوهای خاص (مانند حلقه‌ها، مارپیچ‌ها و کمان‌ها) به گروه‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌کرد.

• فهرست‌بندی و نگهداری:

• هر کارت اثر انگشت با شماره‌ای منحصر به فرد کدگذاری می‌شد و در آرشیوی بزرگ نگهداری می‌شد. این آرشیو‌ها معمولاً شامل هزاران کارت بودند که به صورت سیستماتیک در کشو‌ها و کابینت‌های فایل‌داری بزرگ ذخیره می‌شدند.

• برای شناسایی سریع‌تر، فایل‌ها ممکن بود به روش‌های مختلف مانند تاریخ دستگیری یا نوع جرم هم دسته‌بندی شوند.

• جستجو و مقایسه:

  • زمانی که نیاز به شناسایی فردی بود، افسران پلیس از کارت‌های ثبت‌شده جستجو می‌کردند تا اثر انگشت‌ها را با هم مقایسه کنند. این فرآیند عمدتاً دستی و بسیار زمان‌بر بود.

• استفاده در پرونده‌های جنایی:

  • اثر انگشت‌ها به‌عنوان مدرک در پرونده‌های جنایی استفاده می‌شدند. مثلاً اگر اثری از اثر انگشت در محل جرم پیدا می‌شد، با اثر انگشت‌های ذخیره شده در آرشیو مقایسه می‌شد تا احتمال شناسایی مجرم افزایش یابد.