سوفیانیوز
سوفیانیوز: هاراطون «هارمیک» داویدیان متولد 2 اسفند 1303 در تهران از بنیانگذاران روانپزشکی و استاد روانپزشکی دانشگاه تهران بود.
نام : هاراطون
نام خانوادگی : داویدیان
تاریخ تولد : 2 اسفند 1303
تحصیلات : دیپلم عالی روانپزشکی، دیپلم تخصصی بیماریهای روانی از دانشگاه لندن (D.P.M)
محل تولد: تهران
محل زندگی: تهران
ملیت: ایرانی ارمنی تبار
پیشه: بنیانگذار روانپزشکی ایران- استاد روانپزشکی ایران
همسر: هریپسیک داویدیان
فرزندان: اطلاعاتی در دست نیست
وفات: 21 آبان 1388
هاراطون داویدیان دوم اسفند ماه سال 1302 در تهران به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی و متوسطۀ خود را در دبستان کوشش و کالج البرز سپری نمود.
استاد هاراطون داویدیان پدر علم نوین روانپزشکی ایران و نخستین دستیار رشته بیماری های روانی در کشور پس از سالها تلاش و فعالیت در آبان ماه سال 1388 دار فانی را وداع گفت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
دکتر هاراطون داویدیان وارد دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران شده و در سال 1327 از این دانشکده فارغالتحصیل شد. دکتر داویدیان پس از طی دوره دکتری پزشکی و گذراندن خدمت نظام وظیفه، در یازدهم مرداد ماه سال 1329 به دستیاری بخش جدید التاسیس بیماریهای روانی، وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شد و خدمات دانشگاهی خود را از آن تاریخ آغاز کرد. در سال 1334 با کسب موفقیت در امتحانات انتخاب رئیس درمانگاه بیماریهای روانی، به منظور ادامه تحصیل عازم لندن شد و در سال 1337 دیپلم تخصصی بیماریهای روانی را از دانشگاه لندن (D.P.M) دریافت کرد.
ایشان پس از بازگشت به میهن و شروع خدمات دانشگاهی، مدارج مختلف آموزش، دانشیاری، تصدی بخش و ریاست بخش روانی را یکی پس از دیگری طی کرد و در سال 1347 مقام استادی رشته بیماریهای روانی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران را کسب نمود. دکتر داویدیان در سال 1370 پس از 42 سال خدمت دانشگاهی به افتخار بازنشستگی نائل آمد.
دکتر هاراطون داویدیان در سال 1350 به مناسبت تأسیس کالج سلطنتی روانپزشکان انگلستان به عضویت افتخاری هیأت مؤسس کالج مزبور برگزیده شد. همچنین ایشان در سالهای 1370-1349 سمت کارشناس بهداشت روانی در سازمان جهانی بهداشت را داشت. از سال 1350 الی 1362 به عضویت کمیته بینالمللی انجمن جهانی روانپزشکی و از سال 1356 الی 1364 به عضویت کمیته اخلاق انجمن مزبور انتخاب شد.
دانشگاه تهران، یعنی تنها دانشگاه ایران تا سال 1329 فاقد بخش بیماریهای روانی بود. اما در همان سال به کوشش شادروان مرحوم دکترحسین رضاعی یگانه استاد این رشته، در بیمارستان امام خمینی (ره) این بخش تأسیس و در سال بعد بخش بیماریهای روانی به محل دیگری انتقال یافت و به نام بیمارستان روزبه نامگذاری شد. دکتر داویدیان بعنوان نخستین دستیار رشته بیماریهای روانی در این بیمارستان زیر نظر اساتیدی چون دکتر رضاعی و دکتر میرسپاسی مشغول به فعالیت شد. از آنجا که کار درمانی از شیوههای موثر در درمان بیماریهای روانی است، دکتر داویدیان با جلب موافقت و حمایت رئیس دانشکده پزشکی وقت، شادروان مرحوم دکتر محمد علی حفیظی، موفق به تأسیس بخش کاردرمانی در بیمارستان روزبه شد و سرپرستی آن را به عهده گرفت.
دکتر داویدیان به عنوان یک دانش پژوه برجسته ایرانی به واسطه دستاوردهای علمی و پژوهشی فراوان و خدمات شایستهاش به جامعه پزشکی به ویژه روان پزشکی و نیز حضور فعالش در تأسیس و گسترش نهادهای آموزشی و علمی کشور و کسب امتیازات چشمگیر در سطح بینالمللی، بنا به پیشنهاد شورای علمی و تصویب مجمع عمومی در سال 1377 به مقام عضویت افتخاری فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران نایل شد و در سال 1378 از سوی انجمن جهانی روانپزشکی جزو پنج تنی قرار گرفت که طی مراسمی عنوان «پیشگام در روانپزشکی» به آنان اعطا گردید. دکتر داویدیان همچنین از اعضای موسس انجمن علمی روان پزشکان ایران بوده و از بدو تاسیس این انجمن از سال 1375 ریاست این انجمن را هم عهده دار بوده است. زنده نام دکتر "هاراطون داویدیان"، همیشه خانهاش، مرکز تحقیقات و پژوهشهایش بود. دکتر هاراطون داویدیان اگرچه عضو هیات موسس کالج سلطنتی روانپزشکان انگلستان بود و از چند دانشگاه معتبر دنیا هم دعوت نامه داشت، اما به قول خودش ایران را برای زندگی و خدمت به مردم کشورش انتخاب کرده بود.
در هشتمین همایش سالانۀ انجمن روانپزشکان ایران، در آبان1387ش، به پاس خدمات استاد هاراطون داویدیان در زمینۀ آموزش و پیشبرد دانش روانپزشکی، تقدیر شکوهمندانهای از ایشان به عمل آمد. در این مراسم نشانها و لوحهای تقدیری از فرهنگستان علوم پزشکی، سفارت جمهوری ارمنستان در ایران، بیمارستانهای روانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی و علوم بهزیستی و توانبخشی، بیمارستانهای میمنت، مهرگان، آزادی، انجمن روانپزشکان استان اصفهان و جامعۀ ارمنیان ایران به این استاد و پیشکسوت علم روانپزشکی اعطا شد.
دکتر داویدیان، توجه خاصی به جنبههای فرهنگی بیمارهای روانی داشته است و سعی نمود تا روانپزشکی ایران را بر اساس فرهنگ و اخلاق جامعه ایرانی شکل دهد و تحقیقات علمی در این رشته را بر اساس نیازمندی های جامعه پایهریزی نماید. دکتر داویدیان همچنین بیش از یکصد مقاله به زبان فارسی و انگلیسی در مجلات معتبر داخلی و خارجی منتشر کرده، که بیشتر آنها نتایج بررسیها و مطالعات ایشان درباره جنبههای فرهنگی روان پزشکی است وی همچنین کتابی تحت عنوان سنجش علایم و نشانههای اختلالات روانی تدوین و بیش از ده سال، در زمینۀ اختلالات افسردگی، با سازمان جهانی بهداشت همکاری کرده است. حاصل این همکاری کتابی است با عنوان افسردگی در فرهنگهای مختلف که از سوی سازمان جهانی بهداشت، در 1983م، به چاپ رسیده است. تألیف دیگر دکتر داویدیان شناخت و درمان افسردگی در فرهنگ ایرانی است که از سوی انتشارات فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران، در 1386 به چاپ رسیده است. تألیف این کتاب با عنایت به توجه عمیق دکتر داویدیان به مسائل ویژۀ اجتماعی و سنتهای جامعۀ ایرانی، با تصویب گروه بهداشت و تغذیۀ فرهنگستان علوم پزشکی، به ایشان واگذار شده بود. اثر دیگر دکتر داویدیان کتاب ارزشمند تاریخچۀ تکوین روانپزشکی در ایران است. این کتاب که حاصل یک عمر تحقیق و تجربۀ استاد بود، در 1387ش، از سوی انتشارات ارجمند، انتشار یافت.
دکتر هاراطون داویدیان در کنار فعالیتهای علمی، هیچگاه از مسائل جامعۀ ارمنیان ایران غافل نماند. او از اعضای مؤسس انجمن دانشگاهیان ارمنی، انجمن پزشکان ارمنی ایران و درمانگاه خیریۀ آ. آودیسیان بود و در سمتهای مختلف از جمله ریاست هیئت اُمنای مرکزی مدارس ارمنیان تهران، ریاست مجمع عمومی نمایندگان جامعۀ ارمنی و ریاست شورای خلیفهگری فعالیت داشت. او همچنین در شورای ملی حوزۀ دینی سیلیسی، که در لبنان تشکیل میشود، در مقام نمایندۀ ارمنیان ایران شرکت کرده و به عضویت هیئت مدیرۀ مرکزی این شورا برگزیده شده بود.
در 2000م، به پاس خدمات مؤثر و ایثارگرانۀ دکتر داویدیان، وی مفتخر به دریافت نشان عالی حوزۀ دینی سیلیسی شد. همچنین در 2007م، همزمان با مسافرت روبرت کوچاریان، رئیس جمهور وقت ارمنستان، به ایران نشان علمی مخیتار هراتسی، از سوی دولت جمهوری ارمنستان، به وی اعطا شد. دکتر داویدیان همچنین به عضویت فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری ارمنستان برگزیده شده بود.
توجه خاص دکتر داویدیان، به آموزش صحیح زبان مادری به نوباوگان ارمنی و نیاز مبرم به کتابهای درسی در این زمینه او را برآن داشت تا با بهرهگیری از دانش و تخصص خود، اقدام به تألیف کتابهای آموزش الفبا و زبان ارمنی برای کودکان نوآموز، در سطوح پیشدبستانی و سالهای اول و دوم دبستان، کند (1334ش). این کتابها به مدت سی سال در مدارس ارمنی تدریس میشدند.