سوفیانیوز
سوفیانیوز: آلبرت اینشتین، در نامه‌ای تأثیرگذار به خانواده دوست صمیمی‌اش میشل بسو، با بیانی فلسفی مرگ را به عنوان بخشی از چرخه طبیعی زندگی توضیح می‌دهد. او تاکید دارد که مرگ پایانی کامل نیست و خاطرات عزیزان همواره زنده می‌مانند.
به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه خبری سوفیانیوز، در سال 1955، آلبرت اینشتین پس از مرگ دوست دیرینه‌اش، میشل بسو، نامه‌ای تأثیرگذار به خانواده او نوشت. اینشتین و بسو دوستانی صمیمی بودند که علاوه بر دوستی عمیق، در تفکرات علمی و فلسفی نیز به یکدیگر نزدیک بودند. بسو به تازگی در ماه مارس فوت کرده بود و این اتفاق اینشتین را به تأملاتی عمیق در مورد مرگ و زندگی واداشت.
در این نامه، اینشتین مرگ را به عنوان بخشی طبیعی و غیرقابل‌اجتناب از چرخه زندگی بیان می‌کند. او تلاش می‌کند خانواده بسو را دلداری دهد و از دیدگاه فلسفی خود در مورد مفهوم مرگ برای آرامش خاطر آنها سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که افراد تنها به شکل فیزیکی از میان می‌روند، اما تاثیر و خاطراتشان در قلب و ذهن عزیزانشان باقی می‌ماند.
اینشتین با زبان ساده و صمیمی به خانواده بسو می‌گوید که آنچه ما به عنوان زمان تجربه می‌کنیم، از منظر فیزیک ماهیت بسیار پیچیده‌ای دارد و درک انسان از زمان می‌تواند بسیار متفاوت باشد. او معتقد است که مرگ پایان کاملی برای فرد نیست و از نظر علمی و فلسفی، انسان‌ها در چرخه بزرگ‌تر جهان به شکلی پایدار باقی می‌مانند.
این نامه نه تنها بیانگر عمق اندیشه و احساسات اینشتین نسبت به مرگ است، بلکه نشان می‌دهد که او حتی در مورد واقعیت‌های سخت زندگی مانند مرگ، نگاهی فراتر از جهان مادی داشت. اینشتین در نهایت تأکید می‌کند که با وجود از دست دادن بسو، تاثیرات عمیق دوستی و خاطرات آنها جاودانه باقی می‌ماند.
