سوفیانیوز
سوفیانیوز: کمالالملک، نقاش برجسته ایرانی و استاد واقعگرایی بود که با دقت در جزئیات و استفاده از نور و سایه، تحولی بزرگ در نقاشی ایران پدید آورد. او با تأسیس مدرسه صنایع مستظرفه، نسلی از هنرمندان را پرورش داد و هنر ایرانی را از تقلید به سوی نوآوری و خلاقیت هدایت کرد.
به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، کمالالملک، با نام اصلی محمد غفاری، از مشهورترین نقاشان ایرانی دورهٔ قاجار بود که به دلیل مهارت و سبک خاص خود، یکی از برجستهترین هنرمندان ایران بهشمار میآید. او در سال 1226 هجری شمسی در کاشان به دنیا آمد و از خانوادهای هنرمند بود. دوران کودکی و نوجوانیاش در کاشان گذشت و سپس برای تحصیل به تهران آمد. کمالالملک با تلاش و پشتکار، نقاشیهای خود را به سبک واقعگرایانه کشید و در این زمینه به مهارت چشمگیری دست یافت. او در جوانی به دربار ناصرالدینشاه قاجار راه یافت و مورد توجه شاه قرار گرفت.
در دربار قاجار، کمالالملک با ترسیم نقاشیهای پرتره از شاه و درباریان، هنر خود را به نمایش گذاشت و به شهرت بیشتری دست یافت. نقاشیهای او به دلیل دقت در جزئیات و انعکاس واقعگرایانهٔ چهرهها، بسیار مورد تحسین واقع میشد. آثار معروف او از این دوره شامل پرترهٔ ناصرالدینشاه و چندین نقاشی از مناظر و طبیعت است که با دقت و ظرافت بسیاری ترسیم شدهاند. با گذشت زمان، سبک هنری کمالالملک بیشتر به سمت واقعگرایی پیش رفت و او تلاش کرد تا با استفاده از نور و سایه، احساسات و حالتهای واقعی را در چهرهها و منظرهها بازتاب دهد.
کمالالملک در دوران زندگی هنریاش تأثیرات بزرگی بر هنر ایران گذاشت و شاگردان بسیاری را تربیت کرد که بعدها هر یک از آنها به نقاشانی برجسته تبدیل شدند. او همچنین با اصرار بر پیشرفت هنر ایرانی و تلاش برای پایهریزی اصول هنری نوین، نقش اساسی در تأسیس مدرسهٔ صنایع مستظرفه ایفا کرد. این مدرسه، اولین مدرسهٔ رسمی هنر در ایران بود و در تربیت هنرمندان بزرگ آینده نقش مهمی داشت. کمالالملک با آموزشهای خود سعی داشت هنر نقاشی ایران را از تقلید صرف به سوی ابتکار و نوآوری هدایت کند.
او با گذراندن دورانهای مختلف زندگی، از دربار قاجار فاصله گرفت و به روستای حسینآباد نیشابور رفت. در این مدت، آثارش به سطحی از بلوغ و پختگی رسید که از هنر ناب ایرانی بهرهمند بود و به عنوان یکی از تأثیرگذارترین چهرههای هنری ایران شناخته میشد. کمالالملک در سال 1319 هجری شمسی درگذشت و یادگارهای ارزشمند او، همچنان از میراث فرهنگی و هنری ایران بهشمار میآید و الهامبخش نسلهای بعدی هنرمندان ایرانی است.