سوفیانیوز
سوفیانیوز: فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری یکی از عارفان، صوفیان و شاعران ایرانی سترگ و بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم بود. عطار در سال 540 هجری قمری در نیشابور زاده شد و در 618 هجری قمری به هنگام حملهٔ مغول به قتل رسید.
به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، عطار یکی از شاعران و عارفان مشهور قرن ششم و هفتم هجری است که در حوالی نیشابور متولد شد. وی یکی از محبوبترین و پرکارترین شاعران ایرانی است که شهرت جهانی دارد. یکی از آثار معروف عطار را میتوان منطق الطیر معرفی کرد که با نام مقامات الطیور هم شناخته میشود. منطق الطیر منظومهای مثنوی به زبان فارسی و مشتمل بر 4458 بیت است. واژه منطق الطیر در زبان عربی بهمعنای «زبان مرغان» است و محتوای این اثر توصیفی از سفر مرغان به سوی سیمرغ و ماجراها و مشکلاتی است که در این راه برای آنها روی میدهد. منطق الطیر عطار یکی از آثار جاویدان ادب فارسی به شمار میرود و کتاب آن علاوه بر ایران، در هندوستان و کشورهای اروپایی هم به چاپ رسیده است.
شرح داستان منطقالطیر بدین شکل است که گروهی از مرغان برای جستوجوی پادشاه خود سیمرغ، سفری را آغاز میکنند. در هر مرحله، گروهی از مرغان از راه بازمیمانند و به بهانههای مختلفی به مسیر ادامه نمیدهند، تا اینکه پس از عبور از هفت مرحله که عطار آن را هفت وادی یا هفت شهر عشق مینامد، از میان گروه انبوهی از پرندگان تنها 30 مرغ باقی میمانند و با نگریستن در آینه حق درمییابند که سیمرغ در وجود خود آنها است. در نهایت با این خودشناسی مرغان جذب هیبت خداوند شده و حقیقت را در وجود خود پیدا میکنند. این هفت وادی بنا بر گفته عطار بهترتیب طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت و فقر است که سرانجام به فنا میرسد. این اثر از عطار به زبان فرانسوی، کردی و ازبکی نیز ترجمه شده است.
برای مشاهده دیگر مطالب مرتبط با هنر روی لینک کلیک کنید