داستان عاشقانه لیلی و مجنون: آگاهی مجنون از مرگ پدر تا انس او با وحوش و سباع / (فصل دوم- قسمت 2) اثر نظامی گنجه‌ای + فایل صوتی

خلاصه داستان لیلی و مجنون؛ فصل دوم- قسمت 2

• وداع کردن پدر مجنون را

پدری که شاهد درد و عشق فرزندش، مجنون، بود، تصمیم گرفت که امید به بازگشت حال او را به دور بریزد، زیرا می‌دید عشق او به لیلی به شدت او را گرفته بود. پدر به مجنون گفت که نومیدی او را شنیده و با او خداحافظی می‌کند. پدر اندوهگین و گریه‌کنان از فرزندش خواست که با او وداع کند و همراهی‌اش کند تا برای سفر آخرت آماده شود. او گفت این آخرین لحظه‌های پیش از سفر اوست و دیگر این دیدار تکرار نخواهد شد. پس از این صحبت‌ها، مجنون را وداع گفت و بازگشت. دو روز پس از این ماجرا، پدر بیمار و ناتوان بود و در نهایت مرگ به سراغش آمد و جان داد. جسمش به خاک پیوست و روحش آرامش یافت.

• آگاهی مجنون از مرگ پدر

مجنون روزی در کوه نشسته بود که فردی صیاد به او نزدیک شد. صیاد از او پرسید آیا او دور از خانواده و یارانش است و آیا هنوز کسانی هستند که به او اهمیت دهند، مخصوصاً که آیا پدرش هنوز زنده است یا نه. این سوال باعث شد مجنون به گریه بیفتد و بلافاصله به سوی قبر پدرش رهسپار شود. مجنون وقتی قبر پدر را دید، غم بزرگی او را فراگرفت و بر قبر افتاد و خاک را با اشک چشمش تر کرد. او به خاطر دوری و بی‌توجهی به پدرش پشیمان شد و از نبود او به خدا شکایت کرد. مجنون در کنار قبر پدر شب را سپری کرد و تا صبح به ناله و گریه مشغول بود. با طلوع صبح، غم و اندوه او همچنان به قوت خود باقی بود و او به زندگی سخت و پر از رنجش ادامه داد. مجنون از بی‌کسی و فقدان پدر رنج می‌برد و روزها و شب‌ها را در سوگ و اندوه سپری می‌کرد.

• انس مجنون با وحوش و سباع

صاحب خبر داستانی از مجنون روایت می‌کند که پس از مرگ پدرش به کوه و دشت پناه برد و روزی از کنار دیار لیلی عبور کرد و نام او و لیلی را حک شده بر سنگ دید. ناخنی بر سنگ کشید و یکی از نام‌ها را پاک کرد، زیرا معتقد بود که او و لیلی یکی هستند. مجنون از جذام و رفت و آمد مردم به کناری زندگی کرد و تنها در کوه و دشت با حیوانات وحشی خو گرفت. حیوانات به او نزدیک شدند و مجنون چنان بین آن‌ها مقامی یافت که مانند سلیمان نبی بر آن‌ها حکومت می‌کرد. حیوانات بیابان همراه او گشتند و در برابر او کرنش کردند. او نیکوکار بود و آن‌چه داشت با حیوانات تقسیم می‌کرد، تا جایی که هرکسی در مسیرش به او خوراک می‌آورد و مجنون این خوراک را با حیوانات شریک می‌شد. در این میان داستانی دیگر از پادشاهی در مرو نقل می‌شود که سگ‌های وحشی را برای عذاب افراد مخالف خود به کار می‌گرفت. یکی از جوانان دربار از ترس این سگ‌های وحشی به آن‌ها خوراکی می‌داد تا مهربان شوند و در روزی که پادشاه خواست او را به سگ‌ها بسپارد، آنان به خاطر محبت‌های گذشته با او مهربان بودند و به او آسیبی نرساندند. پادشاه وقتی این را دید، از کرده خود پشیمان شد و محبت‌های جوان را دریافت کرد و از او عذر خواست. این داستان‌ها نشان می‌دهند که احسان و مهربانی حتی بر وحشی‌ترین موجودات تأثیر دارد و می‌تواند به نوعی محافظ در برابر خطرات باشد.