ویدیو / سفر بی‌بازگشت؛ تجربه نفس‌گیر سقوط در سیاهچاله و محو شدن در رازهای بی‌پایان کیهان
سوفیانیوز: سیاهچاله ناحیه‌ای در فضا-زمان با گرانشی بسیار نیرومند است که هیچ چیز حتی ذرات و تابش‌های الکترومغناطیسی مانند نور نمی‌توانند از میدان گرانش قدرتمند آن بگریزند. نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین بیان می‌کند که یک جرم به اندازهٔ کافی فشرده شده است، می‌تواند سبب تغییر شکل و خمیدگی فضا-زمان و تشکیل سیاهچاله شود.
به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه خبری سوفیانیوز، سیاهچاله یکی از شگفت‌انگیزترین و اسرارآمیزترین پدیده‌های جهان هستی است که در اثر فروپاشی گرانشی یک جرم بسیار بزرگ شکل می‌گیرد. سیاهچاله‌ها ناحیه‌هایی از فضا-زمان هستند که چنان نیروی گرانشی قوی‌ای دارند که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن‌ها فرار کند. به همین دلیل، آن‌ها کاملاً تاریک و نامرئی هستند و تنها با تأثیراتشان بر اجسام اطراف قابل شناسایی‌اند.
در نظریه گرانش کوانتومی حلقه ای، ستاره پلانک یک جرم نجومی فرضی است که به عنوان ستاره ای فشرده و عجیب و غریب در مرکز سیاهچاله وجود دارد و زمانی ایجاد می شود که چگالی انرژی یک ستاره در حال فروپاشی به چگالی انرژی پلانک می رسد. تحت این شرایط، با فرض دانه دانه بودن گرانش و فضازمان، یک «نیروی دافعه» از اصل عدم قطعیت هایزنبرگ ناشی می شود. دانه دانه یا کوانتیزه بودن یعنی همان حالتی که در آن فوتون های نور به عنوان دانه های پرتوی نور شناخته می‌شوند. تجمع جرم-انرژی در داخل ستاره پلانک نمی تواند فراتر از این حد برود زیرا اصل عدم قطعیت را برای خود فضازمان نقض می‌کند! از آنجایی که یک ستاره پلانک هنوز بسیار بسیار بزرگتر از طول پلانک است، فضای کافی برای رمزگذاری تمام اطلاعات ثبت شده در داخل یک سیاهچاله در ستاره وجود دارد. بنابراین، اطلاعات نیز از دست نمی‌روند. از طرفی یک شی مشابه که در تئوری ریسمان نظریه‌پردازی میشود، fuzzball است که جایگزین تکینگی درون سیاهچاله میشود و راهی برای حفظ اطلاعات کوانتومی که در افق رویداد سیاهچاله قرار می‌گیرد را به حساب می‌آورد.
برای مشاهده دیگر مطالب مرتبط با علم و فناوری با ما همراه باشید
