ریشه و خاستگاه ضرب المثل «سبیل کسی را چرب کردن»؛ از دوران صفویه تا به عصر حاضر چیست؟

به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، اصطلاح «سبیل کسی را چرب کردن» یکی از ضرب المثل‌های رایج در زبان فارسی است که امروزه هم کاربرد بسیار دارد. این ضرب المثل زمانی به کار می‌رود که کسی بخواهد برای انجام کاری یا به دست آوردن امتیازی به دیگری رشوه بدهد. در گذشته این اصطلاح به معنای گرفتن چیزی از کسی بود؛ اما امروزه به معنای رشوه گرفتن به کار می‌رود. اگر دوست دارید بدانید اصطلاح سبیل کسی را چرب کردن از کجا آمده است و چه داستانی پشت آن پنهان شده است، در ادامه این مطلب با ما همراه باشید.

در گذشته داشتن سبیل و ریش در میان مردان بسیار مرسوم بود و کمتر مردی پیدا می‌شد که ریش و سبیل‌هایش را بتراشد. معمولا مردان بزرگ و عالمان و دانشمندان سبیل و ریش‌های بلندی داشتند و برای اینکه آراسته به نظر برسند، ریش و سبیلشان را مانند موی سر اصلاح و مرتب می‌کردند یا حنا می‌بستند. در دوران صفویه داشتن سبیل برای مردان بسیار پررنگ و رایج شد تا جایی که همه سعی می‌کردند سبیل بلندتر و تاب دارتری نسبت به بقیه داشته باشند و در این زمینه با هم رقابت می‌کردند.

مردان صفوی به خصوص پادشاهانی مانند شاه عباس برای آراسته‌تر شدن سبیل شان به آن روغن‌های مخصوص جلا و براق کننده می‌زدند تا سبیلی خوش فرم و درخشان داشته باشند. کم کم داشتن سبیل برای پادشاهان مرسوم شد و به قاجاریه رسید. مثلا ناصرالدین شاه سبیل‌های بلند و تابداری داشت و فرزندش مظفرالدین شاه نیز علاقه زیادی به سبیل‌های بلند و تاب‌دار داشت تا جایی که مردی به نام ابوالقاسم را برای نظافت سر و صورت و آرایش سبیل‌هایش استخدام کرد و حتی در سفرهایش به فرنگ او را با خود می‌برد. ابوالقاسم خان با مهارت زیادی به سبیل مظفرالدین شاه روغن می‌زد و آن را به سمت بالا تاب می‌داد.