سوفیانیوز
سوفیانیوز: در این تصویر نادر، معشوقه استاد شهریار را می‌بینید؛ زنی که الهام‌بخش بسیاری از عاشقانه‌های جاودانه این شاعر بزرگ بود. عشقی پرشور که هرگز به وصال نرسید و حسرتی عمیق در دل شهریار به‌جا گذاشت. این عکس، پرده‌ای دیگر از زندگی پررمز و راز شهریار را آشکار می‌کند.
به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، استاد سید محمدحسین بهجت تبریزی، مشهور به شهریار، یکی از ستارگان درخشان آسمان شعر و ادب فارسی است. اشعار او، چه به زبان شیرین فارسی و چه به زبان دلنشین ترکی آذربایجانی، آینه‌ای تمام‌نما از احساسات لطیف، دردهای مشترک انسان و زیبایی‌های طبیعت است. شهریار با زبانی ساده و شیوا، عمق وجود انسان را لمس می‌کند و به بیان لطیف‌ترین احساسات و مفاهیم می‌پردازد.
یکی از ویژگی‌های بارز شعر شهریار، سادگی و روانی آن است. او با استفاده از واژگان رایج و تعبیرات ساده، مفاهیم عمیق را به زیبایی هرچه تمام‌تر بیان می‌کند. اشعار او، هم برای عامه مردم قابل فهم است و هم برای اهل ادب و دانش، حاوی نکات ظریف ادبی و هنری است. شعر شهریار، علاوه بر زیبایی‌های ظاهری، از عمق و معنای فلسفی نیز برخوردار است و به مسائل اجتماعی و انسانی نیز می‌پردازد.
شهریار در سرودن انواع قالب‌های شعری مهارت داشت و در هر کدام از آن‌ها آثاری ماندگار خلق کرد. از جمله آثار مشهور او می‌توان به مثنوی حیدربابا سلام، غزل‌های عاشقانه و اجتماعی، و قصاید بلند و حماسی اشاره کرد. اشعار شهریار، در طول سال‌ها، مورد توجه بسیاری از شاعران و ادبا قرار گرفته است و به عنوان الگویی برای شاعران جوان شناخته می‌شود.
ثریا ابراهیمی، معشوقه‌ی استاد شهریار، شخصیتی تاثیرگذار در زندگی این شاعر بزرگ بود که الهام‌بخش بسیاری از غزل‌های عاشقانه او شد. عشق نافرجام شهریار به ثریا در دوران دانشجویی، زندگی و مسیر حرفه‌ای او را به سمت ادبیات و شعر تغییر داد. دیدارهای گذرا و سرنوشت‌ساز این دو، از جمله ملاقات معروف در روز «سیزده بدر»، به خلق آثار ماندگار ادبی انجامید. داستان ثریا نمادی از تأثیر عشق و اندوه بر هنر و ادبیات فارسی است.
برای مطالعۀ مطالب بیشتر در حوزۀ هنر بر روی این لینک کلیک فرمایید.
