سوفیانیوز
سوفیانیوز: رقص جفتگیری در دنیای حیوانات به مجموعهای از رفتارهای پیچیده اطلاق میشود که برای جذب شریک جنسی و برقراری ارتباط در دوران تولید مثل انجام میشود. این رقصها میتوانند شامل حرکات بدنی، صداها، رنگها و تغییرات ظاهری باشند. در بسیاری از گونهها، این رفتارها نقش مهمی در انتخاب شریک مناسب ایفا میکنند.
به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه خبری سوفیانیوز، گروهی از پژوهشگران دانشگاه کلرادوی آمریکا شواهدی را یافتهاند که نشان میدهند رفتار جفتیابی تروپودها شباهت بسیار زیادی به پرندههای امروزی داشته است. تروپودها گونهای از دایناسورهای دوپا و گوشتخوار بودهاند که بزرگیشان تا 15 متر میرسیده است.
رقص جفتگیری در واقع بیشتر از آنکه صرفاً برای جلب توجه باشد، به نوعی از ارزیابی کیفیت ژنتیکی و تناسب شریکها نیز کمک میکند. این رفتارهای پیچیده به حیوانات این امکان را میدهد که از انتخاب بهترین شریک برای تولید مثل و انتقال ویژگیهای ژنتیکی خود اطمینان حاصل کنند.
برای مثال، در پرندگان، به ویژه گونههایی مانند طوطیها یا طاووسها، رقص جفتگیری معمولاً شامل حرکات نمایشی با بالها و دم است. طاووسها دم خود را باز کرده و آن را به شکلهای خاصی حرکت میدهند تا جذابیت خود را به نمایش بگذارند. در برخی از گونهها، مانند قاصدکها یا فیلها، جفتگیری میتواند شامل رفتارهای اجتماعی پیچیدهای باشد که شامل رقابتهای جسمی یا درگیریهای فیزیکی است.
پژوهشگران گفتهاند که در نزدیکی این ردپاها هیچگونه اثری از تخم دایناسور یا بقایای حیواناتی که طعمه آنها شده باشند پیدا نشده است. آنها بر همین اساس نتیجهگیری کردهاند که توجیه دیگری برای کشیدن پا بر روی زمین، مثلا برای ساخت آشیانه یا پیدا کردن غذا، وجود ندارد و این ردپاها به احتمال بسیار زیاد حاصل روش دایناسورها برای جفتگیری بوده است.
توماس هولتز، پژوهشگر دایناسورها از دانشگاه مریلند، معتقد است که ردپاهای یافت شده متعلق به تروپودها هستند، اما با این حال او توجیه ارائهشده را برای اثبات این طرز رفتار دایناسورها ناکافی دانسته است. به گفته او "صرف نظر از اینکه چه رفتاری در اینجا ثابت شده، این امر نشان میدهد که دایناسورها همانند دیگر حیوانات، عملا به طرز قابل ملاحظهای تواناییهای بیشتری به جز شکار، غذا خوردن و حمله داشتهاند؛ برعکس آن تصوری که در افکار عمومی وجود دارد.»