ویدیو/ نحسی سیزده در شعر جاودان «استاد شهریار» با صدای جادویی «محسن چاووشی»؛ روایت عشق ناکامی که به اندوهی ابدی بدل شد

به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، شعر "من خود آن سیزدهم" یکی از اشعار ماندگار و احساسی استاد شهریار است که با روایت دل‌شکستگی و تجربه تلخ عشق ناکام او پیوند خورده است. شهریار در این شعر به رنج عمیقی که از عشق نافرجام خود تجربه کرده است، پرداخته و از طریق بیانی شاعرانۀ دل‌آزار و تاثیرگذار، احساسات خود را با مخاطب به اشتراک می‌گذارد. بیت آغازین، که می‌گوید: "سیزده را همه عالم به در امروز از شهر، من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم"، نشان از طرد شدن و جدا افتادن او از جامعه به دلیل این عشق نافرجام دارد.

شهریار پس از آنکه عاشق دختر صاحبخانه‌ای که در آن سکونت داشت شد، به امید ازدواج با او وارد دوران جدیدی در زندگی خود شد. اما پس از آنکه او به شهر دیگری رفت تا دوره‌های پزشکی‌اش را به پایان برساند، به تهران بازگشت و با خبر ازدواج محبوبش با مرد دیگری مواجه شد. این خبر ضربه‌ی سنگینی به روح شهریار وارد کرد و او را در دریایی از اندوه فرو برد که منجر به سرودن اشعاری تلخ و شورانگیز شد.

شعر "من خود آن سیزدهم" توصیف‌گر روزی است که شهریار پس از سال‌ها با معشوقه قدیمی‌اش مواجه می‌شود و درمی‌یابد که او اکنون مادر شده و زندگی جدیدی دارد. شهریار با بیان بیت‌های سوزناک، به احساسات پیچیده و خشم آمیخته به عشق خود اشاره می‌کند و غم عمیقی که از ناکامی‌های عاشقانه و فقدان امید در دل دارد را عریان می‌سازد.

این شعر نه‌تنها بازتابی از زندگی خصوصی شهریار، بلکه بیانگر نوعی دل‌شکستگی جمعی در برابر عشقی است که به نتیجه نمی‌رسد. روز سیزده فروردین، که در فرهنگ عامه روزی برای دور کردن نحسی‌هاست، در شعر شهریار به روزی تبدیل شده که نماد تنهایی و طرد شدگی است و او را به درد دل و سرودن از رنج عمیق‌اش می‌کشاند.