(ویدیو) حکایتی پندآموز و تامل برانگیز از باب سوم گلستان سعدی/ در فضیلت قناعت

به گزارش سرویس چندرسانه‌ای پایگاه خبری سوفیانیوز، در این حکایت، درویشی نیازمند می‌شود و به او پیشنهاد می‌کنند که نزد شخصی ثروتمند برود که می‌تواند نیازش را برطرف کند.
در پاسخ، درویش می‌گوید: او را نمی‌شناسم.
راهنما قبول می‌کند که او را همراهی کند، اما وقتی به خانه آن فرد ثروتمند می‌رسند، مردی را می‌بینند که اخم کرده و با ترشرویی نشسته است.
درویش بدون اینکه چیزی بگوید، برمی‌گردد.
وقتی از او می‌پرسند چه کردی؟ می‌گوید:

«من بخششِ او را به دیدارِ او بخشیدم»
یعنی ترجیح می‌دهم کمک او را نگیرم، تا با آن چهرهٔ عبوس و بداخلاق روبرو نشوم.

مفهوم اصلی:
گاهی دریافت کمک از کسی که با ترشرویی و بی‌احترامی همراه است، ارزش تحمل کردن ندارد.
آرامشِ روحی و عزت نفس، از برآورده شدن یک نیاز مادی مهم‌تر است.
اگر نیازت را باید با اخم و ترشرویی و دل‌آزردگی برآورده کنی، بهتر است آن نیاز برآورده نشود، اما عزت و آرامشت حفظ شود.