سوفیانیوز
سوفیانیوز: توفیق موسیوند مهندس پزشکی ایرانی، استاد جراحی دانشکده پزشکی اتاوا و مخترع نخستین قلب مصنوعی جهان در داخل بدن انسان است.
نام: توفیق
نام خانوادگی: موسیوند
تاریخ تولد: 29 خرداد 1316
تحصیلات: دکترای مهندسی پزشکی و علوم پزشکی از دانشگاه اکرن اوهایو
محل تولد: همدان
محل زندگی: کانادا
ملیت: ایرانی
پیشه: فوق تخصص جراحی قلب و عروق، مخترع قلب مصنوعی
همسر: اطلاعاتی در دست نیست
فرزندان: 2 پسر
توفیق موسیوند در سال 1315 در روستای ورکانه استان همدان در خانوادهای ساده و روستایی چشم به جهان گشود. شغل خانوادگی خاندان موسیوند دامپروری بود و تمامی اعضای خانه برای کسب درآمد و مایحتاج زندگی به یکدیگر در کارهای مختلف کمک میکردند. وی در دوران کودکی و نوجوانی به چوپانی در دشتهای پهناور استان همدان مشغول بود.
دکتر موسیوند از همان دوران نوجوانی و جوانی خود مشتاق به خواندن و یادگیری چیزهای جدید بود و همین ویژگی به او کمک کرد که از محیط روستا خارج شده و ابتدا در شهر تهران به تحصیل بپردازد. او در دانشگاه تهران تحصیلات مقدماتی خود را در رشته مهندسی کشاورزی با بالاترین سطح نمرات به پایان رساند اما روحیه پرسشگری و مشتاق به علم او هیچ گاه خاموش نشد و برای ادامه تحصیل و پژوهش به کانادا مهاجرت کرد.
او به دلیل هوش سرشار و توانایی های زیاد در عرصه علم توانست بورسیه دانشگاه کانادا را به دست بیاورد و تحصیل خود را در دانشگاه آلبرتای کانادا ادامه دهد. او با تلاش و کوشش فراوان خود سالهای ابتداییاش را در کانادا به یادگیری زبان و تحصیل در طول روز میگذراند. از طرفی به دلیل مهاجرت و هزینههای بسیار زیاد زندگی مجبور به کسب درآمد بود.
استاد در سالهای اول تحصیل خود مشغول به کارهای طاقت فرسا در شب به عنوان یک ظرف شوی بود تا توانست مخارج خود و خانوادهاش را تامین کند و از دانشگاه در رشتههای مدیریت و مهندسی مکانیک فارغالتحصیل شود. استاد موسیوند بعد از تلاشهای شبانه روزی خود در راه علم و دانش؛ مدرک دکترای پزشکی و فوق تخصص جراحی قلبش را در کانادا اخذ کرد. پس از پایان فارغ التحصیلی اش و آشنایی اساتید و دانشمندان دانشگاه با او، در دهه 1970 سمتهای متعددی را به عنوان یک مهندس حرفهای در دانشگاه بر عهده داشت تا زیربنای یک آلبرتای جدید را پیریزی و آماده سازی کند.
پروفسور توفیق موسیوند چند سال بعد با همسر و دو پسرش به کلیولند در اوهایو نقل مکان کرده و روح سرکش و پرسشگرش، وی را برای یافتن راهکارهای جدید علمی پزشکی به دانشگاه بازگرداند. این بار سوالات مربوط به رمز و راز هستی و هدف انسان و وظیفه انسان به سراغ استاد آمد و او را به بازگشت به دانشگاه و تحصیل مشتاق و مجبور کرد.
او تحصیلات را در حوزه علوم پزشکی در دانشگاه آکرون و کالج پزشکی شمال شرقی دانشگاه اوهایو شروع کرد و در اینجا بود که ارتباط بسیار قوی و مفیدی بین علوم مهندسی و پزشکی ایجاد شد که سرانجام این ارتباط جرقه های کشفیات جدید و مفید استاد و دیگر دانشمندان بود.
او در دانشگاه آکرون و کالج پزشکی شمال شرقی دانشگاه به تحصیل پزشکی پرداخت و دکتر ویلبرت کلون از انستیتوی قلب پس از 3 سال کار پروفسور موسیوند در کلینیک کلیولند اوتاوا از او درخواست کرد تا سرپرستی تیم قلب مصنوعی این انستیتو را بر عهده گیرد. در این زمان بود که تلفیق علوم مهندسی و پزشکی به او کمک کرد تا به دانش نوینی در زمینه اعضای مصنوعی دست یافته و بتواند بعد از مدتی قلب مصنوعی انسان را اختراع کند.
استاد موسیوند در یکی از مجمعهای علمی درباره این اختراع خود گفت: «من بسیار انسانهایی را دیدهام که در سنین مختلف جوانی، نوجوانی، میان سالی و پیری دچار سکته قلبی میشوند و میمیرند. این جمله بسیار تلخ و سختی است هنگامی که دکتر میگوید که قلب شخص بیمار از کار افتاده است و دیگر به صورت طبیعی و خوب کار نمیکند و من بسیار بسیار متاثر و ناراحت میشوم و همین دلیلی شد تا به فکر یک راه حل برای این مشکل بزرگ باشم.»
آنجا بود که استاد موسیوند توانست فنآوری قلب مصنوعی خود را گسترش داده و آن را به استانداردی برای آینده تبدیل کند. از آن به بعد بود که شهرت وی عالم گیر شد و وی ریاست بسیاری از هیئتهای علمی و تخصصی و سمت استادی در رشتههای جراحی قلب و مهندسی در دانشگاههای اوتاوا و کارلتون را بر عهده گرفت.
در جهان سالانه پنج میلیون انسان به دلیل نارساییهای قلبی از دنیا میروند که این رقم بسیار بالایی است و درمانهای دارویی به آنها کمک زیادی نمیکند. همچنین سالانه چهار میلیون قلب برای اهدا به بیماران نارساییهای قلبی موجود است که این تعداد پاسخگوی نیازها و تقاضاهای بیماران نیست. اینها دلایلی برای اهمیت و نیاز روز افزون قلبهای مصنوعی در دنیای علوم پزشکی است.
پروفسور استاد توفیق موسیوند که به Tofy Mousivand مشهور است، اختراعات بسیاری را به ثبت رسانده است که مهمترین آنها قلب مصنوعی بود. این اختراع شامل تکنولوژی بای پس میباشد؛ یعنی توانایی کنترل از راه دور را دارد که پس از قرار گرفتن در بدن بیمار میتواند از طریق ماهواره، اینترنت و تلفن از وضعیت آن اطلاع یافت و همچنین از وضعیت سلامت بیمار آگاه شد؛ همچنین امکان ارسال برق به آن بدون ایجاد سوراخ در بدن را نیز دارد که این فرآیند از طریق سیستم الکترومغناطیسی فراهم می شود.
همچنین از دیگر اختراعات مهم استاد نیز میتوان به تعیین DNA انسان با اثر انگشت و بدون نیاز به قطرهای خون اشاره کرد. این دستاورد بسیار مهم برای تشخیص هویت مردگان در سوانح و اتفاقات بسیار زیاد استفاده میشود. همچنین برای نوزادان و بیماران قلبی نیز کاربردهای بسیار زیادی دارد. پروفسور موسیوند 144اختراع پزشکی دیگر را نیز در کارنامه درخشان خود دارد؛ از جمله ساخت زیرپیراهنی که میتواند فشار خون و کارکرد قلب را در کسانی که قلب شان خوب کار نمی کند، کنترل کند، از مهم ترین اختراعات و عناوین علمی او به شمار میآید.
استاد پروفسور توفیق موسیوند در طی حرکت علمی خود در طول 80 سال، مقالات و کتابهای بسیار زیادی درباره علوم مهندسی و پزشکی از خود به جای گذاشته است. بسیاری از مقالات و کتابهای استاد در اکثر مسابقات و فستیوالهای علمی به عنوان مقاله و تحقیق و کتاب برتر انتخاب شده است و جایزه دریافت کرده است.
استاد پروفسور توفیق موسیوند مدیریت بخش دستگاه های قلبی عروقی در بخش قلب و بخشهای تجهیزات پزشکی دانشگاه اوتاوا را بر عهده دارد. همچنین استاد موسیوند در فرهنگستان علوم پزشکی ایران در سال 1377 به صورت افتخاری عضویت یافت.
سوابق علمی و اجرایی
مؤسس و رئیس مؤسسه ابداع ابزارهای نوین پزشکی دانشگاه اتاوا
رئیس بخش ابزارهای قلب و عروق مؤسسه قلب دانشگاه اوتاوا
عضو کمیته مشاوره علمی بهداشت کانادا در ابزارهای پزشکی مورد استفاده در قلب و عروق
مشاور دفتر ابزارهای پزشکی سلامت کانادا
مسئول کمک هزینههای تحصیلی موسسهٔ ملی بهداشت
عضو کالج قلب آمریکا و هیئت امنای انجمن اعضای مصنوعی اندامهای داخلی آمریکا
عضویت در شورای علم و فناوری نخستوزیر کانادا
عضو برگزیده آکادمی علوم اروپا
عضو برگزیده آکادمی علوم انجمن سلطنتی کانادا
عضو برگزیده آکادمی علوم نیویورک
عضو برگزیده آکادمی بینالمللی علوم قلب و عروق
عضو برگزیده انجمن مهندسی پزشکی آمریکا
افتخارات و جوایز
در سال 1997 برای جایزه شورای دستاوردهای سالانه علوم زیستی اوتاوا توسط دانشمندان کاندیدا شد و موفق به کسب آن جایزه ارزشمند در سالهای ابتدایی فعالیت علمی خود در خارج از ایران شد.
جایزه تحقیقات کاربردی از شورای علوم زیستی اتاوا (1997)
جایزه جراحان قلب برزیل به منظور قدردانی از کمکهای مهم در توسعه اندامهای مصنوعی (1998)
جایزه MEDEC برای دستاوردهای پزشکی (1998)
جایزه کارآفرینی علوم زندگی اتاوا (1999)
جایزه رئیسجمهور از مرکز تحقیقات و نوآوری اتاوا (1999)
جایزه کارآفرینی شورای علوم زیستی اتاوا (1999)
برنده جایزه رؤسای مرکز پژوهش و نوآوری اتاوا (1999)
جایزه همافزایی از شورای تحقیقات علوم طبیعی و مهندسی کانادا و هیئت کنفرانس کانادا (2000)
آکادمی علوم انجمن سلطنتی کانادا (2000)
جایزه یک عمر دستاورد؛ نوآوری منطقهای از شورای ملی تحقیقات کانادا (2001)
برنده جایزه همکاری دانشگاه و صنعت شورای تحقیقات مهندسی و علوم طبیعی کانادا (2001)
جایزه آکادمی بینالمللی قلب و عروق (2002)
فلوشیپ آکادمی علوم اروپا (2002)
فلوشیپ برگزیده مؤسسه مهندسی پزشکی و مهندسی بیولوژیک آمریکا (2003)
پلاک درخت بقراط از انجمن جهانی جراحان قلب و قفسه سینه (2008)
جایزه انتقال دانش از مؤسسه پژوهشهای سلامت کانادا (2010)
جایزه استاد برجسته جان فورستر برای کمکهای مادامالعمر در زمینه پزشکی قلب و عروق (2010)
در مؤسسه تحقیقات بهداشتی کانادا در سال 2010 جایزه «ترجمه علم» و همچنین جایزه «تحقیق حوزه سلامت» را دریافت کرد.
در حوزه تحقیق دربارهٔ «رسیدگی به محدودیتهای قانون» نیز در سال 2011 به عنوان محقق برتر معرفی شد.
جایزه محقق ماه از سازمان پژوهشهای سلامت کانادا (2011)
مدال جوبیلی الماس ملکه الیزابت دوم (2013)
در جشنواره افتخارات 25 ساله دانشکده جایزه ارتقای حرفهای پزشکی را در سال 2015 دریافت کرد.
گواهی افتخار 25 سال خدمت در مراسم تقدیر از استادان دانشکده پزشکی (2015)