ویدیو/ اقدامات منحصر‌به‌فردی که داریوش را به چهارمین پادشاه بزرگ هخامنشی تبدیل کرد
سوفیانیوز: داریوش که چهارمین پادشاه بزرگ در سلسلۀ هخامنشیان محسوب می‌شود اقداماتی از جمله تقسیم‌بندی مناطق فتح شده و سپردن آن به ساتراپ‌ها، ضرب سکه و ... را انجام داد که همین امر وی را به شهرت رسانید. ویدیویی از کارهای مهم او را که در تاریخ ماندگار شده است مشاهده می‌کنید.
به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز، داریوش یکم مشهور، چهارمین شاه از شاهنشاهی هخامنشی در فاصلهٔ سال‌های 522 تا هنگام مرگش در 486 پیش از میلاد، بود. او فرزند ویشتاسپ و داماد کوروش بود. در دوران فرمانروایی او، شاهنشاهی در بزرگ‌ترین گسترهٔ خود بود که بخش زیادی از غرب آسیا، بخش‌هایی از بالکان‌ها (اسکودرا-مقدونیه) و قفقاز، بخش اعظم نواحی ساحلی دریای سیاه، آسیای مرکزی، دره سند در خاور دور و نیز بخش‌هایی از شمال آفریقا و شمال شرقی آفریقا از قبیل مصر، شرق لیبی و سواحل سودان را در بر می‌گرفت.
پیش از آغاز فرمانروایی داریوش، گئومات به عنوان بردیا پسر کوروش ادعای پادشاهی کرد. داریوش پس از سرنگونی گئومات، بر تخت پادشاهی نشست. او در سرتاسر شاهنشاهی با شورش‌هایی روبه‌رو شد. یکی از رخدادهای اواخر زندگی داریوش، لشکرکشی به‌منظور فتح یونان و مجازات آتن و ارتریا به‌دلیل شرکت در شورش ایونیان بود. به رغم آنکه لشکرکشی‌های داریوش در نهایت به شکست در نبرد ماراتون انجامید، او موفق شد تراکیه را بار دیگر مطیع خود سازد و شاهنشاهی هخامنشی را از لحاظ مرزی به‌وسیلهٔ فتوحاتش در مقدونیه، کیکلادها و جزیره ناکسوس و همچنین شهر غارت‌شدهٔ یونانی ارتریا گسترش دهد.
داریوش با تقسیم مناطق فتح‌شده به استان‌های وابسته به هخامنشیان که توسط ساتراپ‌ها اداره می‌شد، شاهنشاهی را سامان داد. او ضرب سکه‌های هخامنشی را به‌عنوان نظام پولی یک‌دستِ جدید سازماندهی کرد و زبان آرامی را در کنار پارسی، به زبان رسمی مشترک شاهنشاهی تبدیل کرد. او همچنین با ساخت راه‌ها و معرفی سامانه‌های توزین و اندازه‌گیری استاندارد، شاهنشاهی را در وضع بهتری قرار داد. به‌واسطهٔ این تغییرات، شاهنشاهی هخامنشی متمرکز و یکپارچه شد. داریوش در پروژه‌های سازندگی سرتاسر شاهنشاهی نقش داشت؛ این پروژه‌ها عمدتاً بر شوش، پاسارگاد، تخت جمشید، بابل و مصر متمرکز بود. به‌منظور ثبت فتوحاتش، داریوش سنگ‌نوشته بیستون را در کوه بیستون تراش‌کاری کرد که بعدها مدرک مهمی برای زبان پارسی باستان شد.
