سوفیانیوز
سوفیانیوز: مردمان باستان برای تقویم و جغرافیا، نصف‌النهارهایی مثل اوجین، بابل، استوناوند و سیستان را میانگاه جهان می‌دانستند. در سیستان، خورشید هنگام ظهر در میانه آسمان است، همزمان با غروب شرق و طلوع غرب، که جایگاه ویژه آن را برجسته می‌سازد.
به گزارش گروه تاریخ پایگاه خبری سوفیانیوز، مردمان باستان برای اندازه‌گیری تقویمی و جغرافیایی به یک نصف‌النهار مبدأ نیاز داشتند. این نصف‌النهار معمولاً با میانگاه جهان، یعنی میانه‌ی همه سرزمین‌های شناخته‌شده، تطبیق داده می‌شد. نقاط متعددی برای این منظور انتخاب شده‌اند، که هر یک اهمیت خاصی داشتند.
گاهی این تطبیق با ناحیه اوجین در هند (پاکستان کنونی)، گاهی با شهر بابل در میاندورود، و گاهی بر اساس نصف‌النهاری بوده که از قلعه استوناوند در شمال گرمسار عبور میکرد. این دیدگاه‌ها نشان‌دهنده‌ی تلاش تمدن‌های مختلف برای تعریف موقعیت جغرافیایی مشترک است.
یکی از شگفت‌انگیزترین این نقاط، سرزمین سیستان یا نیمروز است. در این منطقه، خورشید در زمانی خاص به میانگاه آسمان می‌رسد، و این لحظه دقیقاً با غروب خورشید در شرق و طلوع آن در غرب جهان همزمان است.
این ویژگی سیستان نه تنها موقعیت جغرافیایی خاص آن را برجسته می‌کند، بلکه جایگاه فرهنگی و تاریخی آن را نیز نشان می‌دهد. چنین انتخاب‌هایی از سوی تمدن‌های باستانی، بیانگر اهمیت این سرزمین به عنوان مرکز تقویمی و جغرافیایی است.
برای مطالعۀ مطالب بیشتر در حوزۀ تاریخ بر روی این لینک کلیک فرمایید.
