داستان عاشقانه لیلی و مجنون: از نامه لیلی و پاسخ مجنون تا آمدن سلیم عامری خال به دیدار مجنون / (فصل دوم- قسمت 4) اثر نظامی گنجه‌ای + فایل صوتی

خلاصه داستان لیلی و مجنون؛ فصل دوم- قسمت 4

• رسیدن نامهٔ لیلی به مجنون

روزی خوش و دل‌افروز که روشنایی‌اش چشم‌ها را روشن کرده بود، مجنون نامه‌ای از لیلی دریافت کرد. شخصی که نامه را آورده بود او را به کمک ستارگان و راهنمایی دوستانش پیدا کرده و پیغامی از لیلی برایش آورده بود. مجنون بسیار مشقت کشیده و دل سوخته بود و وقتی آن شخص را دید، متوجه شد که او حامل پیغام است. آن شخص نامه‌ای را که لیلی برای مجنون نوشته بود، به او سپرد و گفت که لیلی درد و دلتنگی‌اش را در این نامه نوشته است. مجنون بلافاصله فهمید که نامه حاوی سخنان دلگرم و دلداری از سوی لیلی است و با اشتیاق آن را باز کرد. محتوای نامه لیلی پر از اشتیاق و دلتنگی برای مجنون بود و از درد و دوری او شکایت کرده بود. مجنون وقتی نامه را خواند، از خوشحالی و گریه کردن نمی‌توانست خودش را کنترل کند. سپس نامه‌ای در جواب برای لیلی نوشت و آن را به قاصد سپرد تا به لیلی برساند. نامه مجنون نیز پر از احساسات و دلتنگی نسبت به لیلی بود. وقتی لیلی نامه مجنون را دریافت کرد و خواند، چشمانش پر از اشک شد. هر دو غرق در احساسات شدید عاشقانه بودند و از دوری یکدیگر در عذاب بودند.

• نامهٔ مجنون در پاسخ لیلی

مجنون نامه‌ای به لیلی نوشت و در آن درباره وضعیت قلب خود و رابطه‌اش با لیلی صحبت کرد. او نامه را با ستایش و یاد خدا آغاز کرد و سپس به بیان احساسات بی‌قراری و شوریدگی خود پرداخت. مجنون در ادامه از درد نداشتن لیلی در کنار خود سخن گفت و از لیلی خواست که به او توجه کند و او را از غمی که دارد رها سازد. او بیان کرد که عشق واقعی باید بی‌ریا و بی‌تظاهر باشد و از لیلی خواست که او را فریب ندهد و به او عشق واقعی نشان دهد. مجنون در انتهای نامه گفته که عشق و زخم لیلی برای او مانند مرهمی و نوازش است و از لیلی خواسته که به این عشق اصالت بدهد.

• آمدن سلیم عامری خال مجنون به دیدن او

یکی از خویشاوندان مجنون به نام سلیم عامری، که فردی صاحب‌نظر و دارای خصلت‌های خوب بود، به دیدن مجنون رفت. سلیم هر ماه برای مجنون مواد غذایی و لباس می‌آورد تا در سختی نباشد. روزی سلیم روی اسب سوار شد و به سمت جایی که مجنون در آن زندگی می‌کرد، به راه افتاد. او بعد از جستجویی طولانی، مجنون را در گوشه‌ای از کوه پیدا کرد که از دیگران جدا شده بود و در میان حیوانات وحشی نشسته بود. سلیم از دور به مجنون سلام کرد و وقتی مجنون او را شناخت، نزد خود نشاند. سلیم برای مجنون لباس آورده بود و او را تشویق می‌کرد تا این لباس را بپوشد. مجنون ابتدا قبول نکرد اما در نهایت با اصرار سلیم آن را پوشید. سلیم همچنین غذاهای خوشمزه‌ای برای مجنون آورده بود ولی مجنون چیزی نخورد و غذا را به حیوانات داد. در ادامه، سلیم از مجنون پرسید که او روز و شب چه چیزی می‌خورد. مجنون گفت که او از خوردن غذاهای معمولی خودداری کرده و حتی نمی‌تواند نان بخورد. او با خوردن گیاهان و خوراکی‌های طبیعی زندگی خود را می‌گذراند. سلیم داستانی برای مجنون تعریف کرد که چطور برخی افراد با خوردن گیاه و دوری از هوس‌های زندگی به آرامش رسیده‌اند. در این داستان پادشاهی با زاهدی ملاقات کرد که تنها با خوردن گیاه زندگی می‌کرد. پادشاه حیرت کرد و به زاهد پیشنهاد داد که اگر به خدمت پادشاه بیاید، غذای بهتری خواهد داشت. زاهد پاسخ داد که اگر پادشاه مزه این زندگی ساده را بداند، از خدمت پادشاهی دوری خواهد کرد. پادشاه تحت تأثیر قرار گرفت و به زاهد احترام گذاشت. بعد از شنیدن این داستان، مجنون از سلیم درباره مادرش پرسید و نگران حال او شد. سلیم متوجه شد که علاقه و نگرانی مجنون نسبت به مادرش هنوز باقی است و در نهایت، مادر مجنون را نزد او آورد.