سوفیانیوز
سوفیانیوز: شهریار، شاعر بزرگ ایران، معتقد است که شعر از دل عشق زاده می‌شود و در دنیای پرهیاهوی امروز که عشق کمتر یافت می‌شود، نباید توقع خلق شعر داشت. او عشق را زاییده طبیعت و زیبایی‌های جهان طبیعی می‌داند، نه دنیای ماشینی و شلوغ انسان‌ها.
به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، شهریار، شاعر بزرگ ایران، در آثارش همواره عشق را زیربنای شعر می‌داند. او بر این باور است که شعر واقعی از دل عشق زاده می‌شود و در دنیای شلوغ و ماشینی امروز، این عشق به فراموشی سپرده شده است. در نظر شهریار، عشق به معنای حقیقی، نه تنها در روابط انسانی بلکه در زیبایی‌های طبیعت و درک عمیق از جهان پیرامون ما نهفته است. در دنیای کنونی که انسان‌ها به زندگی سریع و بی‌رحم مشغول هستند، جایی برای این نوع عشق باقی نمی‌ماند.
در مقابل این روند، شهریار از جامعه و دنیای مدرن انتقاد می‌کند. او می‌بیند که انسان‌ها امروز دیگر به درک عمیق از زیبایی‌های طبیعی و عشق‌های بی‌ریا دست نمی‌یابند و این فقدان عشق، شعر و هنر را نیز تحت تأثیر قرار داده است. به نظر او، دنیای امروز با مشکلات اقتصادی، اجتماعی و تکنولوژیکی که در خود دارد، فضای لازم برای بروز احساسات عمیق انسانی و خلق آثار هنری را از دست داده است.
با این حال، شهریار هیچ‌گاه از عشق و شعر به طور کامل ناامید نمی‌شود. او امیدوار است که شاید روزی انسان‌ها دوباره به خود بازگردند و دنیای مدرن را به جایی برای جستجوی زیبایی و عشق تبدیل کنند. شعر در نگاه او، همانند یک نیروی زاینده است که می‌تواند در هر زمان و مکانی متولد شود، البته تنها در صورتی که عشق به طبیعت و انسان‌ها در دل‌ها زنده شود.
برای مطالعۀ مطالب بیشتر در حوزۀ هنر بر روی این لینک کلیک فرمایید.
