ویدیو/ غیرت و میهن‌پرستی اقوام عشایری در مدارس متولد می‌شود/ عشق به ایران در قلب کودکان عشایری تجلی یافته

به گزارش پایگاه خبری سوفیانیوز، روستاییان و عشایر به عنوان قشری شریف و بیشتر محروم از امکانات اولیه زندگی و امور رفاهی، برای عمران و آبادانی ایران زحمات فراوانی متحمل شده‌اند؛ آن‌هایی که کمتر دستخوش تغییرات گسترده شده و به همین علت پاسدار فرهنگ و تمدن ایرانی و استمراربخش زندگی اجتماعی ایرانیان بوده‌اند و نقش پررنگی در تولید و توسعه اقتصادی دارند.

زیست بوم عشایری محدوده‌ای است که سرزمین و قلمرو رده‌های ایلی، علی الاصول شامل ییلاق، قشلاق و مسیر بین این دو است که از حیث جغرافیای طبیعی و مراحل کوچ دارای وحدت و همگنی نسبی باشد. کوچ عشایری نیز به معنای حرکت خانوار‌های عشایری از نقطه‌ای به نقطه دیگر با هدف استفاده از مراتع برای چرای دام که معمولاً با همه اعضای خانوار، باروبنه، سرپناه قابل حمل و همراه با ایل، طایفه یا رده‌هایی از آن انجام می‌گردد. کوتاه یا بلند بودن مسیر کوچ تغییری در مفهوم کوچ نمی‌دهد. این قشر شریف و بعضاً محروم از امکانات اولیه زندگی و امور رفاهی، برای عمران و آبادانی ایران زحمات فراوانی را متحمل گردیده اند و در کنار آنان نیز عشایر، این مردمان غیرتمند و صبور که امام آنان را ذخائر این مملکت نامیده اند، در راه داشتن وطنی سرافراز جان فشانی‌ها و ایثارگری‌های فراوانی از خود نشان داده‌اند.

دوران مشروطه، تجلی زندگی عشایری در ایران بود، به طوری که دو میلیون نفر از جمعیت 8 میلیونی کشور را ایلات تشکیل داده بودند. این آمار در دوره پهلوی به شدت کاهش یافت. سران سلسله پهلوی با ارائه سیاست هایی نظیر رشد سرمایه داری و سرکوب عشایر، سبب شدند تا جمعیت ایلات کشور از 25٪ به 14٪ کاهش یابد.

اما به طور کلی امروزه 101 ایل در ایران وجود دارد که از 598 طایفه مستقل تشکیل شده اند. جمعیت کنونی عشایر کشور در حدود 1600000 نفر می باشد. ایلات کشور با داشتن حدود 5 میلیون رمه از دام زنده، تولید کننده بیش از 25٪ از گوشت کشور نیز می‌باشند.
عشایر ایران را اقوام مختلفی نظیر کرد، لر، ترک، عرب، ترکمن، فارس، براهویی و بلوچ تشکیل می دهند. در این میان ایلات کرد کشور که در بخش های غربی و قسمتی از خراسان شمالی زندگی می کنند، بیشترین جمعیت را به خود اختصاص داده‌اند.