عکس| پشت صحنه ماجراجویی‌های دریایی ایرانیان هخامنشی؛ سیلیس و گنجینه‌های غرق شده

به گزارش سرویس تاریخ پایگاه خبری سوفیانیوز، تاریخ غواصی به قدمت تمدن بشری است و شواهد نشان می‌دهند که ایرانیان باستان از پیشگامان این هنر و صنعت بوده اند. مورخان یونانی همچون هرودوت، از غواصان ماهر ایرانی در دوران هخامنشیان سخن گفته اند. خشایارشا، پادشاه قدرتمند هخامنشی، از این غواصان برای بازیابی گنجینه های غرق شده استفاده می کرد. یکی از مشهورترین این غواصان، "سیلیس" نام داشت که به دستور پادشاه، به اعماق دریا می رفت و طلا و جواهرات را از کشتی های غرق شده بیرون می کشید.

اینکه ایرانیان باستان در زمینه غواصی پیشرو بوده اند، تنها به داستان های مورخان یونانی محدود نمی شود. آپولونیوس، فیلسوف یونانی دیگر، در نوشته های خود به روش جالب و منحصر به فرد غواصان پارسی برای جمع آوری مروارید اشاره کرده است. به گفته او، این غواصان ظرف کوچکی حاوی ماده ای معطر با خود به زیر آب می بردند. بوی این ماده، صدف ها را وادار می کرد دهان خود را باز کنند و غواصان با استفاده از یک چوب بلند، مروارید و محتویات ارزشمند درون صدف را بیرون می آوردند. این روش نشان از دانش و مهارت بالای ایرانیان باستان در شناخت رفتار جانوران دریایی و بهره گیری از آن در فعالیت های اقتصادی دارد.

غواصی؛ شاهدی بر تمدن دریایی ایران

استفاده گسترده از غواصی در ایران باستان، نشان از توسعه تمدن دریایی و اهمیت دریا در زندگی ایرانیان دارد. این فعالیت نه تنها جنبه اقتصادی داشته، بلکه به عنوان یک دانش و مهارت تخصصی نیز مورد توجه بوده است. غواصان ایرانی باستان، با تجهیزات ابتدایی و صرفاً با دانش و تجربه خود، به اعماق دریا می رفتند و کارهایی انجام می دادند که امروزه با تجهیزات مدرن نیز دشوار است.

استفاده از غواصان در عملیات نظامی، بازیابی گنجینه های غرق شده و جمع آوری مروارید، تنها گوشه ای از کاربردهای غواصی در ایران باستان است. این فعالیت، نشان از روحیه جستجوگر و کنجکاوی ایرانیان و همچنین اهمیت دریا در اقتصاد و فرهنگ آنها دارد.