یادگار ماندگار از دل جنوب / نقد و بررسی صفر تا صد فیلم سینمایی «یادگار جنوب» با هنرمندی متفاوت صابر ابر
سوفیانیوز: «یادگار جنوب» بعد از فیلم جاندار دومین تجربه کارگردانی حسین دوماری و پدرام پورامیری است. این دو کارگردان جوان با همان فیلم اولشان ثابت کردند در زمینه ساخت تریلرهای اجتماعی تسلط کافی دارند.
به گزارش سرویس سرگرمی پایگاه خبری سوفیانیوز به نقل از فیلیمو؛ بن‌مایه و نگاه فیلمنامه فیلم یادگار جنوب بر مبنای عشق جنون آمیز بنا شده است و درونمایه آن چیرگی عشق بر نفرت است؛ عشقی که منجر به بروز رفتاری سادیستیک در مردی ثروتمند و وامانده شده است. از آن دوست داشتن‌هایی که آدم را از قید و بند خود رها می‌کند و با الگویی اسطوره‌ای و با توسل به هر وسیله و ابزاری قصد ماندگاری و ابدی شدن دارد.
بنابراین با این توصیف می‌توان گفت که پیش از تماشای آخرین اثر نویسندگان فیلم شنای پروانه و سریال یاغی و همین‌طور کارگردانان فیلم کوتاه نسبت خونی و فیلم بلند جان دار، با ملودرامی عاشقانه مواجه هستیم که بدون‌شک یکی از محبوب زیرژانرهای تاریخ سینمای جهان است. لذا دور از ذهن نیست که پلات داستانی فیلم آخر حسین دوماری و پدرام پورامیری سرشار از موقعیت‌ها و بحران‌های احساسی و عاطفی بوده و بر پایه روابط میان زوج‌ها، قربانی‌ها، قهرمان و ضدقهرمان‌ها بنا نهاده شده باشد. از این‌رو با توجه به گرایش گیشه سینمای ایران در سال‌های اخیر به تولید فیلم‌هایی در ژانر کمدی و در فضایی مفرح، اکران و تماشای یادگار جنوب می‌تواند پیشنهادی متفاوت در سبد فرهنگی خانواده‌ها باشد. فیلمنامه‌نویسان در این فیلم با بهره‌گیری از شیوه روایت غیرخطی، سعی در به چالش کشیدن مخاطب در مواجهه با زندگی مردی به نام وحید (با بازی وحید رهبانی) دارند. مردی عاشق پیشه که از عشق معشوقه تازه از دست‌رفته‌اش رهایی نداشته و سعی در تجدید و تمدید خاطرات با او در کالبد دختری به نام رعنا (با بازی الناز شاکردوست) دارد.
دوماری و پورامیری در این فیلم با بهره‌گیری از تصاویر پررنگ‌و‌لعاب و خلق شخصیت‌های اصلی و فرعی متعدد سعی در مرعوب کردن مخاطب با نمایش ماشین‌های لوکس و خانه‌های مجلل و شخصیت‌های شیک و اتوکشیده دارند و با طرح حجم بالایی از رخدادها و اتفاقات سعی در ایجاد گره‌افکنی و گره‌گشایی‌های متعدد برای تماشاگر داشته و بدین شکل با بهره‌گیری از تکنیک‌های فیلمنامه نویسی و با ایجاد تعلیق و کشش، مخاطب را تا لحظه آخر درگیر ماجرای فیلم کنند.
هرچند که در پایان و برای جفت‌و‌جورشدن پایان‌بندی، دست به خلق اختتامیه‌ای عجولانه و شتابزده می‌زنند و در این مهم به توفیق قابل توجهی در خروجی نمی‌رسند. از این‌رو است که موضوع طرح روایت خطی و دست یافتن به اختصار و ایجاز در طرح داستان حائز اهمیت و تعیین‌کننده می‌شود و کمبود پردازش و تحلیل بیشتر بر برخی از جزئیات داستان، احساس شده و راه یافتن به پیچیدگی‌های شخصیت‌ها و روابط برای مخاطب سخت‌تر می‌شود. در واقع مخاطب در مواجهه با ریشه عشق عجیب و رویایی وحید به شیدا دچار ابهام و پرسش شده و تا پایان در خصوص چرایی و چگونگی جنس ارتباط صالح (با بازی پژمان جمشیدی) و حرا (با بازی سحر دولتشاهی) بی‌پاسخ می‌ماند. هرچند که عناصر مرعوب‌کننده فیلم در اینجا به نفع فیلم تمام شده و مخاطب را به پیگیری داستان علاقه‌مند می‌کند.
