ویدئو/ ضحاک مار دوش؛ نماد بی‌رحمی و تاریکی مطلق در شاهنامه فردوسی/ روایت نبرد حماسی «فریدون» برای نجات ایران‌زمین از چنگال اهریمن

به گزارش سرویس هنر پایگاه خبری سوفیانیوز، ضحاک، یکی از شخصیت‌های کلیدی و مخوف در شاهنامه فردوسی، پادشاهی است که در تاریخ و اساطیر ایرانی به‌عنوان نمادی از شر و طغیان شناخته می‌شود. ضحاک در ابتدا جوانی نیکو بود، اما تحت تأثیر اهریمن قرار گرفت. اهریمن، برای فریب و کنترل او، به‌عنوان مشاور به دربارش وارد شد و ضحاک را به ارتکاب گناهان بزرگ و قربانی کردن دیگران برای حفظ قدرت تشویق کرد.

در داستان، اهریمن دو مار بر شانه‌های ضحاک می‌رویاند که نمایانگر طمع و خشونت او هستند. این مارها باید هر روز با مغز جوانان تغذیه می‌شدند، و ضحاک از این طریق هر روز جان انسان‌های بی‌گناه را قربانی می‌کرد. نمادین بودن این مارها، نشان‌دهنده‌ قدرت شر و هوس است که بر ضحاک سلطه پیدا کرده است.

نهایتاً، مردم به سبب ظلم و ستم او به تنگ آمدند و فریدون، قهرمانی جوان، برای نجات آنان قیام کرد. پس از نبردی طولانی، ضحاک مغلوب شد و فریدون او را اسیر کرد. با اسارت ضحاک، نماد شر در ایران‌زمین فروپاشید و عدالت بار دیگر برقرار شد.

این داستان پیامی از مبارزه با ظلم و مقاومت در برابر قدرت‌های شیطانی دارد. فردوسی، با زبانی حماسی، ضحاک را به‌عنوان نماد شر و فریدون را به‌عنوان نماد خیر و عدالت معرفی می‌کند. شاهنامه بدین وسیله داستان همیشگی پیروزی نیک بر بد را در دل تاریخ ایران روایت می‌کند.

برای مطالعۀ مطالب بیشتر در حوزۀ هنر بر روی این لینک کلیک فرمایید.