سوفیانیوز
سوفیانیوز: ناسا در طول تحقیقاتی که تاکنون انجام داده است، تصاویر عجیب و غریبی از فضا ثبت کرده که کمتر آنها را در اختیار عموم قرار داده است.
به گزارش گروه علم و فناوری پایگاه خبری سوفیانیوز، بیشتر اوقات آنقدر مشغول کار‌های روزمره می‌شویم که شب‌ها دیگر به آسمان پرستاره نگاه نمی‌کنیم. مورد دیگری که مانع انجام این کار می‌شود، به ویژه اگر در یک شهر بزرگ زندگی می‌کنید، آلودگی نوری است که مانع دیدن زیبایی نظم کیهانی می‌شود؛ شاید این یکی از بزرگترین حذف‌هایی است که می‌توانیم انجام دهیم.
همانطور که کارل ساگان، ستاره شناس و اخترفیزیکدان آمریکایی می‌گوید: کیهان در درون ماست. ما از چیزهای ستاره‌ای ساخته شده‌ایم. ما راهی هستیم که کائنات خودش را بشناسد؛ بنابراین اگر از این طریق دیدگاه خود را در مورد زندگی خود تغییر دهیم، بسیاری از مسائل می‌توانند تغییر کنند.
در این مطلب دنیای تصوری شما به شکلی دیگر به تصویر کشیده خواهد شد. شما با تصاویر متفاوتی از سیاهچاله‌ها، سفیدچاله‌ها، قاشق‌های شناور در سطح مریخ، سیارات ساخته شده از الماس، سحابی‌های مرموز و سیارات سرکش روبه‌رو خواهید شد که آزادانه در جهان پرسه می‌زنند.
آیا تا به حال فکر کرده‌اید که عکس نزدیک خورشید چگونه است؟ برخلاف تصور شما تصویر زیر یک غار ترسناک پر از گدازه، نه یک نمای نزدیک از یک عفونت شدید پوستی یا یک پرتقال تخریب شده است.
ممکن است شما درباره چهره‌های مرموز مریخ شنیده باشید. آنچه در زیر مشاهده می‌کنید در ظاهر شبیه به چهره‌های انسانی مدفون شده است که می‌توان حسی از ترس و دلهره را القا کند اما طبق گفته ناسا این چیزی نیست جز تشکیل سنگ عظیمی که شبیه سر انسان است که با وجود سایه‌هایی که دیده می‌شود، توهم چشم، بینی و دهان را ایجاد می‌کند.
وقتی این عکس را نگاه می‌کنید و درمی‌یابید که ستاره مرگ در جنگ ستارگان فقط محصول تخیل انسان نیست و اینجاست که همه چیز کاملا ترسناک می‌شود، اما لازم نیست نگران باشید، زیرا این یک فضاپیمای عملیاتی واقعی نیست. این ماه زحل است که «میماس» نامیده می‌شود و یک دهانه بزرگ هرشل است که آن را مانند یک فضاپیمای ستاره مرگ نشان می‌دهد. واقعیت جالب این است که این دهانه تا سال 1980 کشف نشده است به این معنی که جورج لوکاس الهام خود را از جایی دیگر گرفته است.
نام رسمی این سحابی «سحابی مارپیچ» است و هیبت عجیبی دارد. نگاه خیره کننده این سحابی طی هزاران سال توسط یک ستاره خورشید مانند در حال مرگ ایجاد شده است. نگاه به آن به ما یادآوری می‌کند که جهان ما چقدر گسترده و باورنکردنی است و در واقع چقدر کوچک هستیم.
درست مانند منظره شفق قطبی (معروف به چراغ‌های شمالی)، نمای طوفان از مدار زمین نیز مسحورکننده است. با این حال برخلاف نور‌های شمالی، ماهیت آن بسیار کشنده‌تر است. این عکس توسط فضانورد ریکی آرنولد در 10 سپتامبر 2018 از ایستگاه فضایی بین‌المللی گرفته شده است. طوفان به قدری عظیم بود که فضانوردان تنها توانستند با لنزی با زاویه فوق‌العاده گسترده طوفان را شکار کنند.
آخرین چیزی که وقتی به سلفی گرفتن فکر می‌کنیم احتمالا به ذهنمان می‌رسد، سلفی یک فضانورد است. اما Buzz Aldrin اولین سلفی را در فضای خارج از زمین گرفته بود مدت‌ها پیش از آنکه واژه سلفی باب شود. این سلفی در سال 1966 ثبت شده است و امروز Buzz در مورد آن اینگونه نظر می‌دهد: همانطور که مشغول ثبت تصاویری از چیزهای مختلف اطرافم بودم، با خودم فکر کردم آیا این می‌تواند از من با فیلم ماوراءبنفش عکس بگیرد؟ بنابراین برگشتم، روی دوربین کلیک کردم و بسیار خوب شد!
هنگام مطالعه نجوم، اصلی‌ترین چیزی که مشتری را با آن به یاد می‌آوریم، عظمت و لکه قرمز بزرگ آن است که یک طوفان غول پیکر با مساحتی بیش از دو برابر عرض زمین است. این عکس نمایی جدید از این سیاره غول پیکر را به ما نشان می‌دهد. این رنگ افزایش یافته و به دلیل داشتن زاویه در ارتفاع بالاتر، ابر‌هایی دیده می‌شوند که روی محیط سایه می‌اندازند.
تصویر زیر اگرچه یک عکس نبوده و برداشت یک هنرمند براساس اطلاعات ناساست، اما وحشتناک است؛ یا حداقل برای اکثر ما وحشتناک به نظر می‌رسد، زیرا خلاء تاریکی عظیم که خلاء مداوم فضا-زمان را در اطراف خود نمایان می‌کند، می‌تواند ترسناک و خطرناک باشد. خبر خوب اینکه هیچ سیاهچاله‌ای به اندازه کافی نزدیک ما نیست که بتواند به منظومه شمسی آسیب برساند. دانشمندان معتقدند که سیاهچاله‌های عظیم در اوایل جهان وجود داشته‌اند و همزمان با رشد کهکشان‌های میزبانشان رعب آور شدهاند.
تصویری که در زیر مشاهده می‌کنید و بیشتر شبیه یک نقاشی انتزاعی یا حتی درختان تاریکی است که از سطح مریخ برمی‌خیزند، رگه‌هایی از مواد ریخته شده است که به دلیل تبخیر یخ زدگی دی اکسید کربن در تپه‌های شنی ایجاد می‌شود. به بیان ساده این فقط یک توهم نوری است که باعث می‌شود آنچه می‌بینیم شبیه درخت به نظر برسد در حالی که نتیجه واکنش‌های شیمیایی است.
در اینجا یک تصویر خیره کننده وجود دارد که به یک هدف بسیار بلند پروازانه از تصویربرداری از کل جهان دست یافته است. این تجسم لگاریتمی خیره کننده توسط پابلو کارلوس بوداسی ایجاد شده است که در آن منظومه شمسی در مرکز، سیارات داخلی و خارجی، کمربند کویپر، ابر Oort، آلفا قنطورس، بازوی Perseus، کهکشان راه شیری، کهکشان آندرومدا، کهکشان‌های مجاور، وب کیهانی، تابش مایکروویو کیهانی و پلاسمای نامرئی بیگ بنگ در لبه مشاهده می‌شود.
تصویری که در زیر نشان داده شده چیزی جز یک قاشق شناور را در ذهن تداعی نمی‌کند، این قاشق پرنده آخرین چیز عجیب از مریخ است که در لیست ذکر شده و یک دلیل دیگر برای نگاهی دوباره به این سیاره سرخ است. همانطور که حدس زده‌اید این یک قاشق نیست. در حقیقت، این یک سازند سنگی خنک است که با گذشت زمان به دلیل وزش باد در مریخ شکل گرفته است. مقامات ناسا در توصیف تصویر نوشتند: هیچ قاشقی وجود ندارد. این ویژگی عجیب مریخ احتمالا یک ماده مخدر است، سنگی که توسط باد شکل گرفته است.
به نظر می‌رسد یکی از بزرگترین امواجی که تاکنون در منظومه شمسی دیده شده است. موج فشار در جو زهره است که در دسامبر 2015 توسط یک فضاپیمای ژاپنی کشف شد، این موج بیش از 10 هزار کیلومتر امتداد داشت و به مدت چهار روز به یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های جو ونوس تبدیل شد. زهره داغ‌ترین سیاره در منظومه شمسی است که به دلیل اثر گلخانه‌ای فراری بیش از 460 درجه سانتیگراد است. دانشمندان معتقدند این موج عظیم به اندازه کافی قدرتمند بوده و می‌تواند بر آب و هوای کره زمین تاثیر بگذارد.
این تصویر از فضاپیمای کاسینی ناسا دقیق‌ترین تصویر از حلقه‌های زحل است که تاکنون ثبت شده است و به ما نشان می‌دهد که این حلقه‌ها واقعا چقدر زیبا هستند. آنها از یخ، سنگ و گرد و غبار در اندازه‌های مختلف تشکیل شدهاند، اما این تصاویر ویژگی‌های جدید و قبلا دیده نشده را نشان می‌دهد. اگر با دقت نگاه کنید، ساختار‌هایی را مشاهده خواهید کرد که نشان می‌دهد صورت فلکی قمر‌های کوچک در آن حلقه‌ها پنهان شده است.
در فوریه 2017 ستاره شناسان هفت سیاره به اندازه زمین را کشف کردند که به دور ستاره Trappist-1 در نزدیکی صورت فلکی دلو می‌چرخند. منظومه شمسی کشف شده در فاصله 39 سال نوری از زمین قرار دارد و دارای سیاراتی است که به احتمال زیاد حاوی آب مایع هستند. این کشف شانس یافتن حیات بیگانه فراتر از منظومه شمسی را افزایش می‌دهد. این اولین بار در تاریخ ماست که سیاراتی در اندازه زمین در حال چرخش دور یک ستاره پیدا می‌شوند. با این حال در مورد ویژگی‌ها و ساکنان احتمالی این سیارات اطمینان وجود ندارد. دانشمندان می‌گویند: ما هرگز 100 ٪ مطمئن نخواهیم بود تا به آنجا برویم.
و اکنون عکسی از یک زیبایی وصف نشدنی که توسط تلسکوپ هابل گرفته شده است. آنچه ما را به یاد یک پروانه زیبا کیهانی می‌اندازد، در واقع مرگ یک ستاره است که با ترکیدن دو لوب غول پیکر از آوار و گاز داغ، منفجر شد. دانشمندان می‌گویند که ستاره در حال مرگ پنج برابر خورشید ما بوده و انفجار آن نه تنها یک منظره کیهانی زیبا بلکه یکی از گرمترین مکان‌ها را در کل کهکشان ایجاد کرده است. آیا می‌توانید تصور کنید که 20 هزار درجه سانتیگراد چه حسی دارد؟
این تصویر «قلب خانه ما» نامیده می‌شود، زیرا مرکز کهکشان راه شیری ما را به تصویر می‌کشد و از ترکیب تصاویر تلسکوپ‌های فضایی اسپیتزر و چاندرا و هابل ناسا بدست آمده است. به این تصویر خارق العاده نگاه کنید و سعی کنید سیاره مان را در آنجا ببینید. شما قادر به انجام آن نخواهید بود، زیرا برای چنین مقیاسی بسیار کوچک است؛ و اکنون به همه مشکلات خود فکر کنید و تصور کنید که در وسط کهکشان پهناور فریاد می‌زنید که امروز برای کار دیر رسیدید، آیا احساس مسخره‌ای به شما دست نمی‌د هد؟ بار دیگر که به مشکلات عظیم خود فکر می‌کنید، این احساس را به خاطر بسپارید.
شاید از کشف این مسئله تعجب کنید، اما همه سیارات به دور ستاره‌ها نمی‌چرخند. به عنوان مثال این تصویر از PSO J318.5-22 سیاره‌ای سرکش را نشان می‌دهد که در حال پرسه زدن در جهان بدون ستاره‌ای است که می‌تواند به دور آن بچرخد. این سیاره سرگردان به اندازه مشتری است و 75 سال نوری از زمین فاصله دارد. این سیاره دارای ابر‌هایی ساخته شده از گرد و غبار و آهن مذاب است. دما در PSO J318.5-22 باعث می‌شود ونوس مکانی زیبا برای زندگی به نظر برسد.
این حتی وحشتناک‌تر از چهره‌های مریخ به نظر می‌رسد. چشمان این چهره خندان حیله گر در کهکشان روشن است و لبخند توسط عدسی گرانشی شکل می‌گیرد. این پدیده زمانی اتفاق می‌افتد که نیروی جاذبه یک کهکشان خاص آنقدر شدید باشد که فضا-زمان را به دور خود بچرخاند. نوری که در این فضا-زمان پیچیده از کهکشان‌ها و ستاره‌های دورتر حرکت می‌کند، تحریف می‌شود و به صورت دایره و کمان خود را نشان می‌دهد. به دایره‌ای که طرح کلی این صورتک را تشکیل می‌دهد، حلقه انیشتین گفته می‌شود.
در واقع این سحابی «تریفید» نامیده می‌شود، اما مطمئنا شباهت زیادی با یک موجود شاخدار دارد. در فاصله 9000 سال نوری از زمین و در صورت فلکی قوس واقع شده است. بهترین زمان مشاهده این سحابی در ماه آگوست است که حتی با یک تلسکوپ کوچک نیز قابل مشاهده است. مطمئنا نمی‌توانید چنین تصویری را که ناسا ایجاد کرده است بدست آورید، اما هنوز هم می‌توانید آن را با چشم خود ببینید. تصویر هابل از سحابی تریفید رنگی شده است تا وجود هیدروژن، گوگرد و اکسیژن را نشان دهد.
این سیاره کاملا از الماس متبلور ساخته شده است. اندازه آن دو برابر زمین است و اگر ما آن را از نظر زمینی ارزیابی کنیم 26.9 قیراط میلیون دلار قیمت دارد؛ بنابراین اگر ثروت یک فرد را از نظر زمینی ارزیابی کنیم، پس شخص صاحب این کره خاکی احتمالا ثروتمندترین فرد در کل جهان است. این سیاره الماس زمانی ستاره بوده و کاملا از الماس، گرافیت و چند سیلیکات دیگر ساخته شده است.
