ویدیوی حیات وحش روز | شاهکار خلقت؛ زیبایی حیرت‌انگیز زنبور عسل از فاصله بسیار نزدیک

به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه خبری سوفیانیوز، زنبورها موجوداتی شگفت‌انگیز و حیاتی برای اکوسیستم‌های طبیعی هستند. این حشرات گرده‌افشان نقش حیاتی در باروری گیاهان و تولید مثل بسیاری از انواع گیاهان دارند. بدون زنبورها، بسیاری از گیاهان و محصولات کشاورزی به راحتی نمی‌توانند تکثیر شوند، که این موضوع به طور مستقیم بر امنیت غذایی انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. زنبورها معمولاً در کندوهای سازمان‌یافته زندگی می‌کنند و در آنجا به انجام وظایف خاصی مانند جمع‌آوری گرده و عسل، مراقبت از لاروها و دفاع از کندو می‌پردازند. توده‌های زرد روی پاهای عقبی یک زنبور عسل کارگر ماده، گرده‌هایی هستند که او با دقت جمع‌آوری کرده است. آنها همچنین به عنوان سبدهای گرده یا کوربیکولا شناخته می‌شوند. کوربیکولا (Corbicula) که به آن سبد گرده یا سبد پولن هم گفته می‌شود، ساختاری تخصصی در پاهای عقبی زنبورهای عسل ماده و برخی دیگر از زنبورها است که برای حمل گرده گل استفاده می‌شود.

کوربیکولا به صورت سطحی صاف و مقعر (مانند یک سبد کوچک) روی درشت‌نی (بخش اصلی ساق پا) پای عقبی زنبور قرار دارد. لبه‌های آن با موهای بلند و سفت احاطه شده است که به نگهداری گرده‌ها کمک می‌کند.زنبور عسل گرده‌ها را با پاهای جلویی و میانی خود از روی گل جمع‌آوری می‌کند و سپس آنها را به پاهای عقبی خود منتقل می‌کند. در آنجا، گرده‌ها با استفاده از ترشحات بزاقی و کمی شهد، به صورت گلوله‌های کوچک مرطوب در می‌آیند و در کوربیکولا فشرده می‌شوند. موهای حاشیه‌ای کوربیکولا به نگه داشتن گلوله‌های گرده در جای خود کمک می‌کنند و از افتادن آنها در هنگام پرواز زنبور جلوگیری می‌کنند. هنگامی که زنبور به کندو باز می‌گردد، گلوله‌های گرده را با استفاده از پاهای میانی خود از کوربیکولا جدا کرده و در سلول‌های مخصوص ذخیره گرده در کندو قرار می‌دهد.

کوربیکولا نقش حیاتی در گرده‌افشانی و تغذیه کلنی زنبور عسل ایفا می‌کند. گرده منبع اصلی پروتئین، چربی، ویتامین و مواد معدنی برای زنبورها است و برای رشد لاروها، تولید موم و سایر فعالیت‌های حیاتی کلنی ضروری است. بدون کوربیکولا، زنبورها نمی‌توانستند به طور موثر گرده جمع‌آوری و حمل کنند و این امر تأثیر جدی بر بقای آنها می‌گذاشت.